Blunderdag met (hopelijk) beperkte gevolgen.

Na het ophalen van de huurwagen bij Alamo waar we meer moeite hadden met het kiezen van de wagen dan dat we tijd nodig hadden om het papierwerk te regelen konden we aanzetten richting Miami. Omdat we vroeger wakker waren dan verwacht (interne klok staat nog niet helemaal op punt) besloten we daarom eerst nog langs een Walmart te rijden om wat drank en een frigobox plus ijs in te slaan voor in de wagen. Dat bleek acheraf geen overbodige luxe want de temperaturen schoten naar een tropische 33° celcius.

Als tussenstop hadden we gekozen voor Palm Beach, met eerst een bezoekje aan het strand. Eénmaal aangekomen kwam ik tot het pijnlijke besef dat mijn cameratas verdwenen was. Lang moesten we niet nadenken, bij Alamo hadden we lastminute toch gekozen voor een Ford Escape in plaats van een Jeep omdat deze wat meer kofferruimte bleek te hebben. Alles dus terug uit de Jeep en in de Ford, of toch dat dachten we...

We waren al bijna 3u weg vanuit Orlando, terugrijden was een optie maar we hadden geen zekerheid over het feit of iemand de camera zou gevonden hebben en of de wagen die we eerst hadden gekozen nog in de garage stond...

Dan maar telefonisch proberen, helaas is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Via het algemene nummer kwam je bij een helpdesk terecht waar je van veel vijven en zessen (letterlijk) bij de dienst verloren voorwerpen kwam maar die konden natuurlijk niet helpen. Ze gaven me echter wel het lokale nummer. Ook op dat nummer mochten we weer een aantal menu's doorlopen en kwamen we uiteindelijk op een voice mail terecht :-(. Nog net niet hopeloos verloren besloot ik om het via mail te proberen, op de gegevens die we meekregen stond namelijk we een direct mail adres.

Tijdens de lunch op Singer Island kregen we uiteindelijk snel reactie terug, de camera (een Canon 7D + lens) was gevonden! Dat was anders wel een mooie streep door mijn rekening geweest... de manager vroeg of we het toestel konden ophalen maar nog even op en af naar Orlando wou ik de rest van het gezin niet aandoen. Via mail hebben we dan maar gevraagd om het toestel bij te houden of indien mogelijk het te verzenden via een koerierdienst, daarop hebben we echter nog geen reactie gekregen.

Uiteindelijk hebben we het van ons afgezet en zijn we het verfrissende water ingedoken om een goed uurtje later door te reizen naar Palm Beach zelf waar we halt hielden bij het Flagler museum. Dat was echter maar open tot 17u en het loonde niet meer de moeite om op de resterende tijd nog een bezoekje te brengen. We hebben er nog een kleine wandeling gemaakt en even rondgereden, ondermeer door de voor ons te dure winkelstraat Worth Avenue.

Anderhalf uur later kwamen we aan in ons hotel bij Miami waarna we na het uitladen door zijn gereden naar Aventura Mall. Ik had gehoopt om er eventueel een alternatieve body te kopen en die dan in België zonder veel verlies weer te verkopen maar de prijs was niet echt naar mijn wens... we kijken wel hoe het verder loopt. We hebben nog twee compacte toestelletjes en daarmee maak je ook foto's. Al zal het komende dagen op sommige momenten pijnlijk zijn om niet over mijn DSLR te beschikken...