Een auto met 3 pedalen (ja dat was wel degelijk weer even wennen), slechts twee rijstroken op de autostrade en een kolonne vrachtwagens die vlot verkeer verhinderen, file op de Antwerpse ring en 24° in plaats van 38° Celcius (maar wel zonnig!) het kan tellen als Reality Check.
1648 mijlen (of 2652km), 23 dagen en ongeveer 4000 foto's verder zijn we terug in ons eigen huisje (waar is dat zwembad?). Ondanks een uurtje vertraging in Orlando hadden we in Chicago ruim de tijd voor een laatste lunch op Amerikaanse bodem en vertrokken we stipt om 17u35 richting Düsseldorf.
Na het avondeten hebben we vooral pogingen gedaan om wat slaap te vatten, iets waar we blijkbaar toch een beetje in geslaagd zijn maar meer dan twee keer een uurtje was het niet. Het bleek toch voldoende om relatief "fris en wakker" richting Gent aan te zetten.
Komende dagen en weken genieten we na met foto's en verhalen, het was een fantastische reis. We willen nu al terug, maar de kans dat het volgend jaar opnieuw Florida wordt is klein... misschien in 2014?!
Voorbereidingen voor en reisverslag van onze vakantie in Florida, Juli 2012.
maandag 23 juli 2012
zaterdag 21 juli 2012
Na Kennedy Space Center nu al de laatste vakantiedag!
We lopen de laatste tijd wat achter met de blogposts, ons laatste dagen zitten dan ook goed vol met activiteiten! Nadat we op donderdag zowel Blizzard Beach als Epcot bezochten stond gisteren een langere verplaatsing op het programma. Het was ondertussen al bijna twee weken geleden dat we nog verder dan een uurtje moesten rijden maar nu vertrokken we rond half tien richting Cocoa Beach naar Kennedy Space Center.
Aangekomen aan het bezoekerscomplex merkten we op dat de vlaggen hier halfstok hangen, dat zal ongetwijfeld naar aanleiding van het vreselijke schietincident zijn in Denver. Er zijn momenteel ook grote werken in uitvoering, Men is bezig met het bouwen van een extra ruimte voor een stukje nieuwe, recente geschiedenis. Eén van de Space Shuttles die recentelijk uit dienst werden genomen, met name Atlantis, zal centraal staan in het nieuwe complex. Wij moesten het doen met een heleboel andere zaken zoals de Rocket Garden of een tentoonstelling over de eerste ruimtevluchten. Net voor de lunch werden we ook nog eens goed door elkaar geschud op een lanceringssimulator maar veel meer dan dat was er eigenlijk niet aan. Vervolgens was het tijd om een IMAX film mee te pikken (natuurlijk in 3D), wij kozen voor deze rond de bouw van het ISS: een 45 minuten durende documentaire met prachtige beelden.
Na de middag was het tijd voor de rondleiding op het terrein: met een bustour ga je naar twee verschillende locaties. De eerste stop is een kijkplatform van waaruit je enkele van de diverse lanceerlocaties kan bewonderen. Je ziet onderweg ook de Vehicle Assembly Building, kortweg VAB. Deze "fabriek" waar de ruimtetuigen worden (werden, sinds de stop van het Space Shuttle programma) samengesteld is het hoogste gebouw ter wereld (160m) dat slechts uit één verdiep bestaat. Er zitten vier deuren in van elk 139m, meteen ook de grootste ter wereld. Vanop het uitkijkplatform zie je ook de weg die de mobiele lanceerplatformen moeten afleggen (1 mijl/uur) en ben je pas echt onder de indruk van de gigantsche schaal van deze projecten.
De tweede stop was het Apollo / Saturn V center. Hier staat de landing op de maan centraal, na twee knappe introductiefilmpjes kom je in een hal waar een gigantisch gerestaureerde Saturn V rakket ligt. Een indrukwekkende verschijning van maar liefst 110m met een diameter van 10m! Je kan er naast heel wat informatie ook de landing op de maan herbeleven en een echte maansteen aanraken. Ondertussen werd het vijf uur en werd het tijd om de bus terug naar het bezoekerscomplex te nemen. Onderweg zagen we op 20 minuten tijd bijna meer wildlife dan op onze rit door de Everglades: we zagen schildpadden, meerdere "Gators" en zelfs een manatee (of toch op zijn minst de grijze vlek van een zeekoe onder het wateroppervlak). De busschauffeur liet ons ook een gigantisch arendsnest zien en toen we zelf terug naar huis reden zagen we ook nog een dolfijn opspringen. Mooie afsluiters dus van een educatieve uitstap...
Ondertussen zijn we zaterdag, onze laatste vakantiedag want morgen rond 11u vliegen we terug naar België via Chicago. Deze ochtend nog tijd genomen voor een partijtje minigolf in Wintersummerland. Na de 18 holes in het Winter thema wouden we ook nog de Zomer doen maar dat bleek niet mogelijk met onze Magic Your Way passen. Je kan slechts één van beiden doen per dag, beetje een belachelijke regel want je mag er wel mee naar Fantasiagolf en je kan met de pas ook beide waterparken op dezelfde dag doen. Ach ja er zijn ergere dingen in het leven ;-) dus dan maar terug naar huis voor lunch en een duik in het zwembad.
In de late middag trekken we nog eens naar de Disney Store in Downtown Disney en brengen we de avond door in Hollywood Studio's. De kids konden zelf kiezen wat ze nog eens wouden doen en beiden willen nog graag eens op de Rock 'n Rollercoaster. Nog een laatste keer schuiven dus en dan nog eens genieten van de Fantasmic show als afsluiter van deze unieke vakantie!
We sluiten de blog nog niet af, éénmaal thuis blikken we nog eens terug op de mooiste momenten en zullen we ook ons werk hebben om de enorme hoeveelheid foto's te verwerken en bewerken. Zal zeker nog een aantal albums trachten online te plaatsen.
Toch alvast bedankt voor de leuke reacties en het volgen, het zal voor ons leuk zijn om achteraf terug te kunnen blikken met dit reisverslag.
Aangekomen aan het bezoekerscomplex merkten we op dat de vlaggen hier halfstok hangen, dat zal ongetwijfeld naar aanleiding van het vreselijke schietincident zijn in Denver. Er zijn momenteel ook grote werken in uitvoering, Men is bezig met het bouwen van een extra ruimte voor een stukje nieuwe, recente geschiedenis. Eén van de Space Shuttles die recentelijk uit dienst werden genomen, met name Atlantis, zal centraal staan in het nieuwe complex. Wij moesten het doen met een heleboel andere zaken zoals de Rocket Garden of een tentoonstelling over de eerste ruimtevluchten. Net voor de lunch werden we ook nog eens goed door elkaar geschud op een lanceringssimulator maar veel meer dan dat was er eigenlijk niet aan. Vervolgens was het tijd om een IMAX film mee te pikken (natuurlijk in 3D), wij kozen voor deze rond de bouw van het ISS: een 45 minuten durende documentaire met prachtige beelden.
Na de middag was het tijd voor de rondleiding op het terrein: met een bustour ga je naar twee verschillende locaties. De eerste stop is een kijkplatform van waaruit je enkele van de diverse lanceerlocaties kan bewonderen. Je ziet onderweg ook de Vehicle Assembly Building, kortweg VAB. Deze "fabriek" waar de ruimtetuigen worden (werden, sinds de stop van het Space Shuttle programma) samengesteld is het hoogste gebouw ter wereld (160m) dat slechts uit één verdiep bestaat. Er zitten vier deuren in van elk 139m, meteen ook de grootste ter wereld. Vanop het uitkijkplatform zie je ook de weg die de mobiele lanceerplatformen moeten afleggen (1 mijl/uur) en ben je pas echt onder de indruk van de gigantsche schaal van deze projecten.
De tweede stop was het Apollo / Saturn V center. Hier staat de landing op de maan centraal, na twee knappe introductiefilmpjes kom je in een hal waar een gigantisch gerestaureerde Saturn V rakket ligt. Een indrukwekkende verschijning van maar liefst 110m met een diameter van 10m! Je kan er naast heel wat informatie ook de landing op de maan herbeleven en een echte maansteen aanraken. Ondertussen werd het vijf uur en werd het tijd om de bus terug naar het bezoekerscomplex te nemen. Onderweg zagen we op 20 minuten tijd bijna meer wildlife dan op onze rit door de Everglades: we zagen schildpadden, meerdere "Gators" en zelfs een manatee (of toch op zijn minst de grijze vlek van een zeekoe onder het wateroppervlak). De busschauffeur liet ons ook een gigantisch arendsnest zien en toen we zelf terug naar huis reden zagen we ook nog een dolfijn opspringen. Mooie afsluiters dus van een educatieve uitstap...
Ondertussen zijn we zaterdag, onze laatste vakantiedag want morgen rond 11u vliegen we terug naar België via Chicago. Deze ochtend nog tijd genomen voor een partijtje minigolf in Wintersummerland. Na de 18 holes in het Winter thema wouden we ook nog de Zomer doen maar dat bleek niet mogelijk met onze Magic Your Way passen. Je kan slechts één van beiden doen per dag, beetje een belachelijke regel want je mag er wel mee naar Fantasiagolf en je kan met de pas ook beide waterparken op dezelfde dag doen. Ach ja er zijn ergere dingen in het leven ;-) dus dan maar terug naar huis voor lunch en een duik in het zwembad.
In de late middag trekken we nog eens naar de Disney Store in Downtown Disney en brengen we de avond door in Hollywood Studio's. De kids konden zelf kiezen wat ze nog eens wouden doen en beiden willen nog graag eens op de Rock 'n Rollercoaster. Nog een laatste keer schuiven dus en dan nog eens genieten van de Fantasmic show als afsluiter van deze unieke vakantie!
We sluiten de blog nog niet af, éénmaal thuis blikken we nog eens terug op de mooiste momenten en zullen we ook ons werk hebben om de enorme hoeveelheid foto's te verwerken en bewerken. Zal zeker nog een aantal albums trachten online te plaatsen.
Toch alvast bedankt voor de leuke reacties en het volgen, het zal voor ons leuk zijn om achteraf terug te kunnen blikken met dit reisverslag.
Perfecte dag in Blizzard Beach en Epcot
Gisteren klopte alles nog eens als een bus, 's morgens op tijd het bed uit om rond openingstijd aan te komen bij het tweede Disney waterpark: Blizzard Beach. Het weerbericht hebben we deze keer maar niet bekeken, dat bleek ook overbodig het was stralend warm! Na het uitzoeken van een uitvalsbasis was het tijd voor de eerste glijbanen in dit met sneeuw gethematiseerde park. Na de double dipper kwamen de Runoff Rapids, met zijn tweeën in een band en dan enkele lange afdalingen die wat leuker zijn dan in Typhoon Lagoon. Vervolgens met de skilift(!) naar boven. Hier kan je van de Summit Plumit of de Slush Gusher maar wij verkozen de familievriendelijke Teamboat Springs. Met zijn vieren een bijzonder leuke en lange afdaling naar beneden, zo plezant dat we ze nog eens deden maar dan wel door op eigen kracht naar boven te klimmen. Daar werd het trouwens steeds drukker, al viel het wachten voor de Teamboat Springs nog mee. Voor "the big ones" liep de wachttijd op tot 90 minuten! Geen snelle afdaling dus, wel terug tot onze ligstoel via de Lazy River.
Het was ondertussen middag en na een verpozing in het golfslagbad was het tijd om in te pakken. Even terug naar huis voor een hap en dan naar Epcot, ondertussen waren nergens donderwolken te zien of horen dus dat was veelbelovend! We kwamen net op tijd in het park om nog een fastpass te bemachtigen voor Soarin', de enige echte topattractie in Epcot nu Test Drive gesloten is voor een opwaardering.
Dit park is een beetje het buitenbeentje van de Disney parken. Hier geen attracties rond Mickey, Donald of andere Disney figuren, wel boottochtjes rond het thema "Het land" of "De zee" en een aantal landen die zich voorstellen onder het thema "World Show Case". We liepen een aantal van deze attracties af, pikten de 3D film Captain EO met Michael Jackson mee en namen een rit van het verleden naar de toekomst in Spaceship Earth. Vervolgens naar de vikings in Noorwegen om een fastpass voor de attractie Maelstrom. Het was ondertussen rond zessen en we hadden zin in Italiaans, ver moesten we daarvoor niet lopen. Een tafeltje bemachtigen leek iets moeilijker, eerst in de wachtrij bij Tutto Italia maar daar konden ze ons niet vertellen wat de wachttijd was. Dan maar ondertussen eens luisteren bij Tutto Gusto, daar was wel onmiddellijk plaats. Wel een restaurantje in een wat hogere prijsklasse dan vorig genoemde maar goed het moest vooruit gaan. De kids namen beide een Spaghetti, Muriel ging voor kip met risotto en zelf koos ik voor de Lasagne. Het was lekker en eens wat anders dan de fast food counters en een pak beter dan de Italiaanse frisdrank die je gratis kon proeven in de Cool Spot maar het prijskaartje was dat ook, meer dan $100... zowat ons duurste dinner van de vakantie maar zeker niet het beste :-/.
Belangrijkste was dat we verder konden en op tijd terug in Noorwegen waren voor het al bij al korte boottochtje tussen de Noormannen. We zetten vervolgens onze wandeling verder via Japan en Frankrijk om vervolgens een plaatsje uit te zoeken voor de avondshow Reflections. Na Fantasmic en Wishes het derde Disney vuurwerk, dit maal centraal op het meer. Opnieuw was het een mooi spektakel maar naar mijn gevoel toch net iest minder dan voorgaande.
We hadden nog mooi de tijd om voor sluitingstijd met onze fast pass af te zakken naar de laatste attractie: Soarin'. Wat een mooie afsluiter! Een korte maar krachtige zweefvlucht over de mooiste plekjes van de States.
Het was ondertussen middag en na een verpozing in het golfslagbad was het tijd om in te pakken. Even terug naar huis voor een hap en dan naar Epcot, ondertussen waren nergens donderwolken te zien of horen dus dat was veelbelovend! We kwamen net op tijd in het park om nog een fastpass te bemachtigen voor Soarin', de enige echte topattractie in Epcot nu Test Drive gesloten is voor een opwaardering.
Dit park is een beetje het buitenbeentje van de Disney parken. Hier geen attracties rond Mickey, Donald of andere Disney figuren, wel boottochtjes rond het thema "Het land" of "De zee" en een aantal landen die zich voorstellen onder het thema "World Show Case". We liepen een aantal van deze attracties af, pikten de 3D film Captain EO met Michael Jackson mee en namen een rit van het verleden naar de toekomst in Spaceship Earth. Vervolgens naar de vikings in Noorwegen om een fastpass voor de attractie Maelstrom. Het was ondertussen rond zessen en we hadden zin in Italiaans, ver moesten we daarvoor niet lopen. Een tafeltje bemachtigen leek iets moeilijker, eerst in de wachtrij bij Tutto Italia maar daar konden ze ons niet vertellen wat de wachttijd was. Dan maar ondertussen eens luisteren bij Tutto Gusto, daar was wel onmiddellijk plaats. Wel een restaurantje in een wat hogere prijsklasse dan vorig genoemde maar goed het moest vooruit gaan. De kids namen beide een Spaghetti, Muriel ging voor kip met risotto en zelf koos ik voor de Lasagne. Het was lekker en eens wat anders dan de fast food counters en een pak beter dan de Italiaanse frisdrank die je gratis kon proeven in de Cool Spot maar het prijskaartje was dat ook, meer dan $100... zowat ons duurste dinner van de vakantie maar zeker niet het beste :-/.
Belangrijkste was dat we verder konden en op tijd terug in Noorwegen waren voor het al bij al korte boottochtje tussen de Noormannen. We zetten vervolgens onze wandeling verder via Japan en Frankrijk om vervolgens een plaatsje uit te zoeken voor de avondshow Reflections. Na Fantasmic en Wishes het derde Disney vuurwerk, dit maal centraal op het meer. Opnieuw was het een mooi spektakel maar naar mijn gevoel toch net iest minder dan voorgaande.
We hadden nog mooi de tijd om voor sluitingstijd met onze fast pass af te zakken naar de laatste attractie: Soarin'. Wat een mooie afsluiter! Een korte maar krachtige zweefvlucht over de mooiste plekjes van de States.
donderdag 19 juli 2012
Magic Kingdom part 2 en weersvoorspellingen...
Gisteren alle wekkers in huis buitengesmeten en lekker uitgeslapen, nu ja uitslapen, verder dan half negen kom ik hier om één of andere reden niet. Ons bezoekje aan Blizzard Beach lijkt niet echt te lukken en stellen we nog eens uit. Na heel wat waterpret in het eigen zwembad gaan we pas heel laat in de middag op stap voor een avondje Magic Kingdom. Het merendeel van het park hebben we gehad en de enige echte attractie die nog op het programma staat is Buzz Lightyear.
We nemen bij aankomst de trein en stappen uit in Fantasialand om dan via een korte wandeling in Tomorrowland te belanden. Ondanks de beperkte wachtrij nemen we toch een fastpass, ondertussen doen we een rondje met de peoplemover en bezoeken we de Carousel of Progress, eigenlijk wel een mooi stukje verborgen nostalgie. Origineel door Walt Disney zelf ontworpen voor de wereldtentoonstelling van 1964 in New York en vervolgens na enkele jaren in Disney California uiteindelijk in Orlando geplaatst.
Na het betere lasershooten is het tijd voor een broodje en zoeken we een plaatsje voor de Main Street Electrical Parade. Het is superdruk maar uiteindelijk vinden we verderop in het park toch een mooi plaatsje, Yana en Jepser kunnen samen met de mama mooi aan de kant gaan zitten en zelf ga ik nog even op stap voor wat foto's. De parade zelf is de moeite maar dan volgt de grootste uitdaging. Voor de volgende show, The Magic, the memories and you, moeten we helemaal terug richting Main Street en we zijn helemaal niet alleen. Je kan over de koppen lopen maar uiteindelijk slagen we er net op tijd in om een plaatsje tussen de massa te bekomen.
Deze show duurt ongeveer 10 minuten en werkt met 16 projectoren die het kasteel doen oplichten in alle mogelijke thema's en kleuren met heel wat leuke effecten en enkele honderden foto's van bezoekers die op de dag zelf werden gemaakt. Het doet denken aan de projecties op het (oude) postgebouw tijdens het Gentse lichtfestival.
Onmiddelijk na deze voorstelling volgde Wishes, een muzikaal vuurwerk met ook hier natuurlijk het kasteel als centraal punt. Ondertussen was het na 10u maar bleef het park wel nog twee uurtjes open. De massa trok echter duidelijk huiswaarts en meegaan in deze mensenzee leek ons geen optie, gezien de jongsten echter ook niet de moed hadden om nog veel te stappen bleven we nog even hangen rond het kasteel en bekeken we een tweede keer het Memories lichtspektakel, nu met iets betere plaatsjes. Uiteindelijk bleek het toch tijd om huiswaarts te keren, er stond nog steeds een massa volk bij de ferry boten maar uiteindelijk verliep (met het nodige geduld) alles rustig en konden we onze uitgetelde rakkers nog net voor middernacht onderstoppen.
Deze ochtend was het vanzelfsprekend eerst even bekomen om dan uiteindelijk de planning voor de dag te bepalen. Eén punt lag al zeker vast: een bezoekje aan de Florida Mall, een laatste shopronde want er was nog plaats over in de koffers ;-). Daarnaast moeten we ook nog een keer naar Blizzard Beach zien te geraken, alleen het zag er deze ochtend maar bewolkt uit en ook de voorspelingen op weather.com zagen er niet al te best uit voor de voormiddag. Er zou een vroeg onweer komen en na de middag zou het uitklaren, dus dan toch maar eerst naar de mall.
We begonnen onze strooptocht bij Macy's waar ik zelf 5 jeansbroeken wist te scoren, we kunnen weer verder voor een jaar of twee! Ook Muriel vond een paar broeken en daarmee hadden we de voornaamste stukken al vast. Na de lunch gingen we nog naar Abercrombie waar Yana eindelijk een fel gekleurde (rode) broek vond en naar enkele andere winkels maar daar bleef het uiteindelijk beperkt tot rondkijken. Eindigen deden we in de M&M store en toen was het al tegen 5u! Eigenlijk wat te laat voor het zwempark en bovendien zag het er buiten niet al te best uit. Je zal het nooit anders zien natuurlijk, op de middag geen onweer te bespeuren en mooi zonnig en als je dan eindelijk wil of kan gaan zwemmen slaat het om. De weersvoorspellingen zijn hier al even betrouwbaar als in België.
Morgen dan maar een nieuwe poging om af te zakken naar Blizzard Beach, we gaan daarvoor het bezoek aan Epcot wat inkorten. Op enkele attracties na denk ik dat er voor de jongsten in dit park uiteindelijk toch het minste te beleven valt. Het zal echter wel opnieuw een lange dag worden, ook in Epcot is er voor sluitingstijd een prachtig vuurwerk te zien dat we wel willen meepikken...
We nemen bij aankomst de trein en stappen uit in Fantasialand om dan via een korte wandeling in Tomorrowland te belanden. Ondanks de beperkte wachtrij nemen we toch een fastpass, ondertussen doen we een rondje met de peoplemover en bezoeken we de Carousel of Progress, eigenlijk wel een mooi stukje verborgen nostalgie. Origineel door Walt Disney zelf ontworpen voor de wereldtentoonstelling van 1964 in New York en vervolgens na enkele jaren in Disney California uiteindelijk in Orlando geplaatst.
Na het betere lasershooten is het tijd voor een broodje en zoeken we een plaatsje voor de Main Street Electrical Parade. Het is superdruk maar uiteindelijk vinden we verderop in het park toch een mooi plaatsje, Yana en Jepser kunnen samen met de mama mooi aan de kant gaan zitten en zelf ga ik nog even op stap voor wat foto's. De parade zelf is de moeite maar dan volgt de grootste uitdaging. Voor de volgende show, The Magic, the memories and you, moeten we helemaal terug richting Main Street en we zijn helemaal niet alleen. Je kan over de koppen lopen maar uiteindelijk slagen we er net op tijd in om een plaatsje tussen de massa te bekomen.
Deze show duurt ongeveer 10 minuten en werkt met 16 projectoren die het kasteel doen oplichten in alle mogelijke thema's en kleuren met heel wat leuke effecten en enkele honderden foto's van bezoekers die op de dag zelf werden gemaakt. Het doet denken aan de projecties op het (oude) postgebouw tijdens het Gentse lichtfestival.
Onmiddelijk na deze voorstelling volgde Wishes, een muzikaal vuurwerk met ook hier natuurlijk het kasteel als centraal punt. Ondertussen was het na 10u maar bleef het park wel nog twee uurtjes open. De massa trok echter duidelijk huiswaarts en meegaan in deze mensenzee leek ons geen optie, gezien de jongsten echter ook niet de moed hadden om nog veel te stappen bleven we nog even hangen rond het kasteel en bekeken we een tweede keer het Memories lichtspektakel, nu met iets betere plaatsjes. Uiteindelijk bleek het toch tijd om huiswaarts te keren, er stond nog steeds een massa volk bij de ferry boten maar uiteindelijk verliep (met het nodige geduld) alles rustig en konden we onze uitgetelde rakkers nog net voor middernacht onderstoppen.
Deze ochtend was het vanzelfsprekend eerst even bekomen om dan uiteindelijk de planning voor de dag te bepalen. Eén punt lag al zeker vast: een bezoekje aan de Florida Mall, een laatste shopronde want er was nog plaats over in de koffers ;-). Daarnaast moeten we ook nog een keer naar Blizzard Beach zien te geraken, alleen het zag er deze ochtend maar bewolkt uit en ook de voorspelingen op weather.com zagen er niet al te best uit voor de voormiddag. Er zou een vroeg onweer komen en na de middag zou het uitklaren, dus dan toch maar eerst naar de mall.
We begonnen onze strooptocht bij Macy's waar ik zelf 5 jeansbroeken wist te scoren, we kunnen weer verder voor een jaar of twee! Ook Muriel vond een paar broeken en daarmee hadden we de voornaamste stukken al vast. Na de lunch gingen we nog naar Abercrombie waar Yana eindelijk een fel gekleurde (rode) broek vond en naar enkele andere winkels maar daar bleef het uiteindelijk beperkt tot rondkijken. Eindigen deden we in de M&M store en toen was het al tegen 5u! Eigenlijk wat te laat voor het zwempark en bovendien zag het er buiten niet al te best uit. Je zal het nooit anders zien natuurlijk, op de middag geen onweer te bespeuren en mooi zonnig en als je dan eindelijk wil of kan gaan zwemmen slaat het om. De weersvoorspellingen zijn hier al even betrouwbaar als in België.
Morgen dan maar een nieuwe poging om af te zakken naar Blizzard Beach, we gaan daarvoor het bezoek aan Epcot wat inkorten. Op enkele attracties na denk ik dat er voor de jongsten in dit park uiteindelijk toch het minste te beleven valt. Het zal echter wel opnieuw een lange dag worden, ook in Epcot is er voor sluitingstijd een prachtig vuurwerk te zien dat we wel willen meepikken...
dinsdag 17 juli 2012
Seaworld
Zondag was rustdag en dat was ook nodig na de lange dag in Hollywood Studios, toch zijn we uiteindelijk in de late middag nog in actie geschoten. Niet naar een zwempark, wel naar Disney Quest en Downtown Disney. Net als in Disney Village in Parijs, maar hoe kan het anders, een pak grootser, kan je hier terecht voor shoppen, eten en entertainment. Met onze kaartjes hadden we ook toegang tot Disney Quest, een indoor speelhal met tal van games. Jesper ging ondanks het feit dat hij met tegenzin vertrokken was gretig aan het racen en na enkele andere, soms knotsgekke, spelletjes deden we met zijn allen nog mee aan een partijtje pinball / hockey waarbij je met zijn twaalven op een soort beweegbaar plateau staat en moet trachten zoveel mogelijk punten te verzamelen met je puck (iedereen heeft een nummer overeenkomstig het platform waarop hij staat...). Tot onze verbazing werd Yana de winnaar van het rondje, al weet ze zelf niet hoe ze dat voor elkaar gekregen heeft.
Daarna liepen we nog volledig Downtown Disney af met twee belangrijke stops in de Lego en Disney winkel. De kinderen kochten hier een leuk aandenken en vervolgens gingen we op zoek naar een plaats om te eten. Een poging om zonder reservatie te eten in het Rainforest Café ging de mist in (wachttijd van anderhalfuur) dus keerden we maar terug huiswaarts en genoten we van een heerlijke steak bij Outback, vlakbij onze villa.
Gisteren was het dan opnieuw tijd voor actie! Nog voor openingstijd stonden we aan de ingang van Seaworld waardoor we vlot naar binnen konden en meteen doorliepen naar de dolfijnen. Vanaf 9u30 kon je (mits bijbetaling) zelf de dolfijnen voederen, een leuke ervaring voor ons en de kinderen om de dag te starten! Vervolgens maar meteen door naar de show Blue Horizons met opnieuw deze tuimelaars in de hoofdrol. De show bevatte ook de nodige acrobatie en natuurlijk werden de eerste rijen van het publiek voorzien van de nodige afkoeling. Al bij al een mooie show en eens wat anders dan het Boudewijnpark :-).
Volgende stop was "One Ocean", de bekendste Seaworld show met Orca's of zoals ze hier zeggen "Killer Whales". Iets wat helaas in 2010 werkelijkeid werd hier in Orlando toen een trainster het leven liet tijdens een voorstelling. Sinds dit voorval gaan de trainers niet meer mee in het water maar het blijft een spektakel om deze dieren aan het werk te zien. Opnieuw werden de eerste rijen beloond met enkele liters water maar wij bleven op veilige afstand.
Na een minder geslaagde hap en een bezoek aan Artic was het tijd voor de derde show in de rij: A'lure, niet met beestjes maar natuurlijk wel binnen het thema van de onderwaterwereld. Deze mooie show volgt de principes van Cirque du Soleil dus veel acrobatie en een stijlvol spektakel.
Naast al het dierenplezier telt Seaworld ook een paar hevige attracties, helaas was Jeper nog te klein voor de twee coasters maar op Journey to Atlantis mocht hij wel. Een half uurtje aanschuiven konden we wel hebben voor een frisse duik naar beneden en we waren al bij al niet te nat. Vlug door dan naar Kraken waar ik samen met Yana slechts 10 minuutjes moest aanschuiven, zo moest de rest niet lang wachten. Ondertussen kwamen zoals we al gewoon zijn weer enkele dreigende wolken opzetten en ja hoor de buitenattracties werden gesloten. Voorlopig geen Manta (de andere coaster) voor Yana maar wel een flinke regenbui en het moment om naar Turtle Trek te gaan. De wachttijd bedroeg hier wel een vol uur, maar goed we stonden droog en na een reis via de Manatees (Lamantijnen, beter bekend als zeekoe) en de waterschildpadden werden we beloond met een speciale 3D ervaring waarbij je rondom rond beelden krijgt van de onderwaterwereld. Heel mooi allemaal maar voor mij hoeven zulke dingen niet te lang te duren of ik word misselijk... :D
De ergste regen hadden we ondertussen gehad en voor de nadruppels hadden we gelukkig ons poncho's waarmee we op wandel gingen naar "Pets Ahoy". We waren nog even te vroeg dus dan maar even een drankje gekocht en vervolgens in de wachtrij. In deze show werken ze met huisdieren die werden geselecteerd uit diverse asielen. Het verhaal zit prachtig in elkaar en het is toch wel leuk om te zien hoe ze de katten, honden en andere dieren kunnen trainen om heel eenvoudige dingen te doen zonder te vervallen in de klassieke "circus acts".
Het was ondertussen avond en hoog tijd om de inwendige mens te versterken, deze keer kozen we voor een sandwich die al iets beter kon bekoren dan de lunch. We verloren even de tijd uit het oog en hadden nog slechts 10 minuten tijd voor de Zeeleeuwen / otter show van half acht. Vlug naar daar dus, de tribunes zaten al aardig vol maar we vonden nog een mooi plaatsje en genoten van deze toch wat ludieke show die eigenlijk een parodie is op alle andere shows en attracties in Seaworld.
Voor de afsluiter van de avond hadden we nog een uurtje tijd, Yana die wou absoluut nog op de Manta en die was ondertussen weer in actie geschoten dus gingen we even kijken wat de wachttijd was. Een vol uur... tja je moet iets over hebben voor dochterlief dus na overleg dan toch maar besloten om samen met haar te gaan schuiven. Gelukkig waren er onderweg nog enkele aquariums te zien want de kilometers begonnen toch te wegen. Het geduld werd uiteindelijk beloond! Dit is toch wel de meest speciale en bizarre coaster die ik ooit heb gedaan! Eénmaal je bent ingestapt kom je in "vliegpositie" waardoor je als het ware horizontaal boven de grond hangt. Vervolgens ga je 43m de hoogte in en neem je een duik naar beneden en ga je even later in een pretzel loop (heb de naam ook moeten opzoeken), je begint bovenaan en gaat dus eingelijk omgekeerd de looping in! Blijkbaar is dit de op één na grootste en snelste vliegende rollercoaster en dat hebben we gemerkt. Bij de uitgang vonden we Muriel en Jesper terug die ondertussen een volledige rondje Seaworld gedaan hadden zodat Jesper op de Shamu Express kon, zo had hij ook nog wat plezier op een kids coaster al had hij liever meegeweest voor het echte werk!
De avond werd besloten met Reflections! een vuurwerk en waterspektakel aan het meer, niet zo magisch als Fantastic! maar toch een mooie afsluiter van een prachtige dag.
Vandaag moeten we nog even bekomen en hebben we de kids laten uitslapen, deze avond trekken we bij mooi weer nog eens naar het Magic Kingdom om daar de avondparade en het vuurwerk te bewonderen. We doen dan Blizard Beach in principe morgenvroeg... het wordt echter puzzelen om onze whishlist rond te krijgen want de vakantiedagen smelten hier weg als sneeuw voor de zon :(.
Daarna liepen we nog volledig Downtown Disney af met twee belangrijke stops in de Lego en Disney winkel. De kinderen kochten hier een leuk aandenken en vervolgens gingen we op zoek naar een plaats om te eten. Een poging om zonder reservatie te eten in het Rainforest Café ging de mist in (wachttijd van anderhalfuur) dus keerden we maar terug huiswaarts en genoten we van een heerlijke steak bij Outback, vlakbij onze villa.
Gisteren was het dan opnieuw tijd voor actie! Nog voor openingstijd stonden we aan de ingang van Seaworld waardoor we vlot naar binnen konden en meteen doorliepen naar de dolfijnen. Vanaf 9u30 kon je (mits bijbetaling) zelf de dolfijnen voederen, een leuke ervaring voor ons en de kinderen om de dag te starten! Vervolgens maar meteen door naar de show Blue Horizons met opnieuw deze tuimelaars in de hoofdrol. De show bevatte ook de nodige acrobatie en natuurlijk werden de eerste rijen van het publiek voorzien van de nodige afkoeling. Al bij al een mooie show en eens wat anders dan het Boudewijnpark :-).
Volgende stop was "One Ocean", de bekendste Seaworld show met Orca's of zoals ze hier zeggen "Killer Whales". Iets wat helaas in 2010 werkelijkeid werd hier in Orlando toen een trainster het leven liet tijdens een voorstelling. Sinds dit voorval gaan de trainers niet meer mee in het water maar het blijft een spektakel om deze dieren aan het werk te zien. Opnieuw werden de eerste rijen beloond met enkele liters water maar wij bleven op veilige afstand.
Na een minder geslaagde hap en een bezoek aan Artic was het tijd voor de derde show in de rij: A'lure, niet met beestjes maar natuurlijk wel binnen het thema van de onderwaterwereld. Deze mooie show volgt de principes van Cirque du Soleil dus veel acrobatie en een stijlvol spektakel.
Naast al het dierenplezier telt Seaworld ook een paar hevige attracties, helaas was Jeper nog te klein voor de twee coasters maar op Journey to Atlantis mocht hij wel. Een half uurtje aanschuiven konden we wel hebben voor een frisse duik naar beneden en we waren al bij al niet te nat. Vlug door dan naar Kraken waar ik samen met Yana slechts 10 minuutjes moest aanschuiven, zo moest de rest niet lang wachten. Ondertussen kwamen zoals we al gewoon zijn weer enkele dreigende wolken opzetten en ja hoor de buitenattracties werden gesloten. Voorlopig geen Manta (de andere coaster) voor Yana maar wel een flinke regenbui en het moment om naar Turtle Trek te gaan. De wachttijd bedroeg hier wel een vol uur, maar goed we stonden droog en na een reis via de Manatees (Lamantijnen, beter bekend als zeekoe) en de waterschildpadden werden we beloond met een speciale 3D ervaring waarbij je rondom rond beelden krijgt van de onderwaterwereld. Heel mooi allemaal maar voor mij hoeven zulke dingen niet te lang te duren of ik word misselijk... :D
De ergste regen hadden we ondertussen gehad en voor de nadruppels hadden we gelukkig ons poncho's waarmee we op wandel gingen naar "Pets Ahoy". We waren nog even te vroeg dus dan maar even een drankje gekocht en vervolgens in de wachtrij. In deze show werken ze met huisdieren die werden geselecteerd uit diverse asielen. Het verhaal zit prachtig in elkaar en het is toch wel leuk om te zien hoe ze de katten, honden en andere dieren kunnen trainen om heel eenvoudige dingen te doen zonder te vervallen in de klassieke "circus acts".
Het was ondertussen avond en hoog tijd om de inwendige mens te versterken, deze keer kozen we voor een sandwich die al iets beter kon bekoren dan de lunch. We verloren even de tijd uit het oog en hadden nog slechts 10 minuten tijd voor de Zeeleeuwen / otter show van half acht. Vlug naar daar dus, de tribunes zaten al aardig vol maar we vonden nog een mooi plaatsje en genoten van deze toch wat ludieke show die eigenlijk een parodie is op alle andere shows en attracties in Seaworld.
Voor de afsluiter van de avond hadden we nog een uurtje tijd, Yana die wou absoluut nog op de Manta en die was ondertussen weer in actie geschoten dus gingen we even kijken wat de wachttijd was. Een vol uur... tja je moet iets over hebben voor dochterlief dus na overleg dan toch maar besloten om samen met haar te gaan schuiven. Gelukkig waren er onderweg nog enkele aquariums te zien want de kilometers begonnen toch te wegen. Het geduld werd uiteindelijk beloond! Dit is toch wel de meest speciale en bizarre coaster die ik ooit heb gedaan! Eénmaal je bent ingestapt kom je in "vliegpositie" waardoor je als het ware horizontaal boven de grond hangt. Vervolgens ga je 43m de hoogte in en neem je een duik naar beneden en ga je even later in een pretzel loop (heb de naam ook moeten opzoeken), je begint bovenaan en gaat dus eingelijk omgekeerd de looping in! Blijkbaar is dit de op één na grootste en snelste vliegende rollercoaster en dat hebben we gemerkt. Bij de uitgang vonden we Muriel en Jesper terug die ondertussen een volledige rondje Seaworld gedaan hadden zodat Jesper op de Shamu Express kon, zo had hij ook nog wat plezier op een kids coaster al had hij liever meegeweest voor het echte werk!
De avond werd besloten met Reflections! een vuurwerk en waterspektakel aan het meer, niet zo magisch als Fantastic! maar toch een mooie afsluiter van een prachtige dag.
Vandaag moeten we nog even bekomen en hebben we de kids laten uitslapen, deze avond trekken we bij mooi weer nog eens naar het Magic Kingdom om daar de avondparade en het vuurwerk te bewonderen. We doen dan Blizard Beach in principe morgenvroeg... het wordt echter puzzelen om onze whishlist rond te krijgen want de vakantiedagen smelten hier weg als sneeuw voor de zon :(.
zondag 15 juli 2012
Rocksterren en hun grillen in Hollywood Studios
Na de rust- en shopdag (ja het was weer de moeite) van vrijdag was het gisteren weer tijd voor actie! Er stond een volle dag Diney's Hollywood Studios op het programma dus dat betekende opnieuw vroeg het bed uit om om 9u bij de ingang van het park aanwezig te zijn. Dat bleek eens te meer geen probleem en de eerste opdracht was een fastpass ophalen voor Toy Story Mania. Eigenlijk zijn er in dit park maar 3 tot 4 attracties waar de wachttijden bijzonder hoog oplopen en dit is er ééntje van. Ondanks het vroege uur was ons tijdsslot toch al voorzien in de vroege middag, dat zegt genoeg over de populariteit van deze attractie!
Vervolgens was het tijd om Jesper zijn uitdaging waar te maken, na de conclusie dat de Space Mountain geen loopings deed wou hij nu dolgraag zijn eerste echte coaster doen. Recht naar de heren van Aerosmith dus en hun Rock 'n Roller coaster, alleen deze bleek er geen zin in te hebben. Gesloten wegens technische problemen, tot zover onze planning. Dan maar met de dochter op de Hollywood Tower of Terror waarvoor de overige gezinsleden pasten. Ook Yana vond de thematisering toch wat eng, maar de attractie (overigens ongeveer identiek als in Parijs) zelf was best leuk.
Vermits de Rockers nog steeds afwezig gaven gingen we dan maar naar de Lights, Motor, Action Extreme stunt show van 11u. Ook hier weinig verschillen met de Europese editie maar altijd leuk en spectaculair om terug te zien, zeker voor Jesper die zodanig onder de indruk was dat hij vergat om zo nu en dan een foto te nemen (gelukkig doen we dat zelf al genoeg).
Daarna ging het naar de Backlot tour (als ik het me goed herinner, is deze hier iets uitgebreider) en uiteindelijk naar Toy Story Mania met onze fast pass. Deze bleek geen overbodige luxe want de gewone wachttijd bedroeg inmiddels 2u! Dit was een heel leuke attractie waarin je met een wagentje voorbij 3D schermen raast en punten moet verzamelen door te schieten naar "alles was beweegt". Een beetje een modernere versie van Buzz Lightyear in het Kingdom. Op het einde van de rit kregen we de score en ik was de gelukkige winnaar van ons gezinnetje. Blijkbaar toch geen knalprestatie want de highscore van dat uur lag meer dan twee maal zo hoog!
Na de lunch zag ik op mijn smartphone dat de Rock 'n Roller Coaster terug in actie was geschoten, vlug naar daar dus en vermits ik geen zin had in dolle kuren met een volle maag een nieuwe fast pass genomen. Een uurtje later konden we al terug dus dat gaf ons net voldoende tijd voor een tweetal rustige attracties zoals de korte musical van de kleine zeemeermin. Bij terugkomst aan de Rock Coaster stond ons echter opnieuw een brigade "Cast Members" (Disney medewerkers krijgen hier deze titel) op te wachten dus dat beloofde niet veel goeds. Er waren opnieuw technische problemen en we konden dus ook geen gebruik maken van onze fast pass. Toch maar even gevraagd of we er dan nog iets mee konden aanvangen en we konden hem inzetten op twee andere attracties of gebruiken op éénder welk uur als het probleem van de baan was. Of dat ook zou lukken konden ze natuurlijk niet zeggen.
Toch maar een gokje genomen en verder de shows en attracties afgewerkt, daarbij was vooral Indiana Jones een uitschieter. In denk dat een "light" variant van deze show ooit in een Belgisch park heeft gespeeld maar wat we hier te zien kregen was toch van een andere allure! Drie veschillende decors, de nodige humor en natuurlijk heel wat vuur(werk) zorgden voor een half uur rust en ontspanning. Na de Muppets in 3D en voor het avondeten besloten we om toch nog eens een poging te wagen en naar de andere kant van het park te lopen voor de Rock 'n Roller Coaster en ja hoor de heren van Aerosmith waren weer actief en eindelijk werd de jongste zijn geduld beloond! De zenuwtjes stonden hooggespannen maar hij heeft eindelijk kunnen proeven van zijn eerste "over kop", nu zijn we ongetwijfeld vertrokken voor meer. Benieuwd wat dat gaat geven in Seaworld.
We besloten de dag met een laatste attractie (The Great Movie Ride) en gingen vervolgens, een uur voor de start, reeds plaatsen zoeken voor het avondspektakel Fantasmic! Het was het wachten meer dan waard! Dit is zonder twijfel de beste show die we tot hiertoe hebben gezien en ik kan me niet onmiddelijk iets voor de geest halen in Europa dat hiermee vergelijkbaar is. Ze maken gebruik van projecties, vuurwerk, water, licht en natuurlijk paseerden heel wat Disney figuren de revue. Kortom het was helemaal af. Wie een idee wil krijgen moet maar eens op Youtube kijken, dat geeft al een impressie - maar de live ervaring is toch nog van een andere dimensie...
Vandaag rusten we uit, al gaan we deze middag misschien wel nog eens terug naar Typhoon Lagoon.
Vervolgens was het tijd om Jesper zijn uitdaging waar te maken, na de conclusie dat de Space Mountain geen loopings deed wou hij nu dolgraag zijn eerste echte coaster doen. Recht naar de heren van Aerosmith dus en hun Rock 'n Roller coaster, alleen deze bleek er geen zin in te hebben. Gesloten wegens technische problemen, tot zover onze planning. Dan maar met de dochter op de Hollywood Tower of Terror waarvoor de overige gezinsleden pasten. Ook Yana vond de thematisering toch wat eng, maar de attractie (overigens ongeveer identiek als in Parijs) zelf was best leuk.
Vermits de Rockers nog steeds afwezig gaven gingen we dan maar naar de Lights, Motor, Action Extreme stunt show van 11u. Ook hier weinig verschillen met de Europese editie maar altijd leuk en spectaculair om terug te zien, zeker voor Jesper die zodanig onder de indruk was dat hij vergat om zo nu en dan een foto te nemen (gelukkig doen we dat zelf al genoeg).
Daarna ging het naar de Backlot tour (als ik het me goed herinner, is deze hier iets uitgebreider) en uiteindelijk naar Toy Story Mania met onze fast pass. Deze bleek geen overbodige luxe want de gewone wachttijd bedroeg inmiddels 2u! Dit was een heel leuke attractie waarin je met een wagentje voorbij 3D schermen raast en punten moet verzamelen door te schieten naar "alles was beweegt". Een beetje een modernere versie van Buzz Lightyear in het Kingdom. Op het einde van de rit kregen we de score en ik was de gelukkige winnaar van ons gezinnetje. Blijkbaar toch geen knalprestatie want de highscore van dat uur lag meer dan twee maal zo hoog!
Na de lunch zag ik op mijn smartphone dat de Rock 'n Roller Coaster terug in actie was geschoten, vlug naar daar dus en vermits ik geen zin had in dolle kuren met een volle maag een nieuwe fast pass genomen. Een uurtje later konden we al terug dus dat gaf ons net voldoende tijd voor een tweetal rustige attracties zoals de korte musical van de kleine zeemeermin. Bij terugkomst aan de Rock Coaster stond ons echter opnieuw een brigade "Cast Members" (Disney medewerkers krijgen hier deze titel) op te wachten dus dat beloofde niet veel goeds. Er waren opnieuw technische problemen en we konden dus ook geen gebruik maken van onze fast pass. Toch maar even gevraagd of we er dan nog iets mee konden aanvangen en we konden hem inzetten op twee andere attracties of gebruiken op éénder welk uur als het probleem van de baan was. Of dat ook zou lukken konden ze natuurlijk niet zeggen.
Toch maar een gokje genomen en verder de shows en attracties afgewerkt, daarbij was vooral Indiana Jones een uitschieter. In denk dat een "light" variant van deze show ooit in een Belgisch park heeft gespeeld maar wat we hier te zien kregen was toch van een andere allure! Drie veschillende decors, de nodige humor en natuurlijk heel wat vuur(werk) zorgden voor een half uur rust en ontspanning. Na de Muppets in 3D en voor het avondeten besloten we om toch nog eens een poging te wagen en naar de andere kant van het park te lopen voor de Rock 'n Roller Coaster en ja hoor de heren van Aerosmith waren weer actief en eindelijk werd de jongste zijn geduld beloond! De zenuwtjes stonden hooggespannen maar hij heeft eindelijk kunnen proeven van zijn eerste "over kop", nu zijn we ongetwijfeld vertrokken voor meer. Benieuwd wat dat gaat geven in Seaworld.
We besloten de dag met een laatste attractie (The Great Movie Ride) en gingen vervolgens, een uur voor de start, reeds plaatsen zoeken voor het avondspektakel Fantasmic! Het was het wachten meer dan waard! Dit is zonder twijfel de beste show die we tot hiertoe hebben gezien en ik kan me niet onmiddelijk iets voor de geest halen in Europa dat hiermee vergelijkbaar is. Ze maken gebruik van projecties, vuurwerk, water, licht en natuurlijk paseerden heel wat Disney figuren de revue. Kortom het was helemaal af. Wie een idee wil krijgen moet maar eens op Youtube kijken, dat geeft al een impressie - maar de live ervaring is toch nog van een andere dimensie...
Vandaag rusten we uit, al gaan we deze middag misschien wel nog eens terug naar Typhoon Lagoon.
vrijdag 13 juli 2012
Typhoon Lagoon en Magic Kingdom part 1: lang leve de fast pass.
Gisteren werd het een rustige dag, al waren we opnieuw vroeg uit de veren. Er stond een dagje waterpret op de agenda met een uitstap naar Typhoon Lagoon. Ook hier wouden we graag bij opening ter plaatse zijn en dat bleek mooi te lukken. Ook een aangename vaststelling was de gratis parking, dat mag ook wel eens want bij alle andere attractieparken rekenen ze flink door ($14).
We begonnen na het zoeken van een plekje met schaduw met de rustigere 'familie' slides achteraan, daarna werd het leuker: de Crush 'n Gusher is een soort van coaster slide waarbij je met zijn tweetjes in een band omhoog en omlaag gaat. Heel leuk maar veel te snel gedaan :D. Vervolgens passeerde Shark Reef de revue, dat werd geen succes bij de kids die zo snel mogelijk een einde maakten aan het snorkelen tussen de vissen en haaien(tjes). Ondertussen was het middag en doken we het golfslagbad in, nu ja golfslagbad... deze "waves" zijn niet vergelijkbaar met éénder welk waterattractiepark die we ooit hebben gezien. Je wordt gewoon meters meegesleurd en moet best wel opletten dat je mooi met de golf meezwemt, anders loop je risico op een geschaafde knie zoals ons Yana. Veel plezier konden we verder helaas niet meer maken want het water kwam plots vanuit een andere hoek. De wolken dreigden al een uurtje maar nu gingen de hemelsluizen uiteindelijk toch volledig open.
Zelf hadden we daar weinig last van, enige jammere was dat ook onze handdoeken die nog op ons schaduwplekje lagen (daar hebben we dus ook veel genot van gehad :-)) ook doorweekt waren, gelukkig zat er nog eentje in de zak. Dat werd dus nat en in zwemoutfit afdruipen naar de wagen want het zag er niet naar uit dat het een korte storing was. Uiteindelijk bleef het nog meerdere uren regenen en konden we in huis wat ontspannen.
Ook vandaag stond de wekker veel te vroeg voor vakantietijd, maar je moet er iets voor over hebben om één en ander te kunnen doen in de Disney parken. Bestemming was vandaag het Magic Kingdom, net als in Disneyland Parijs het belangrijkste park opgebouwd uit verschillende landen rond het kasteel van Assepoester. Er zijn veel gelijkenissen maar ook veel verschillen, zo staat er in Parijs ook een kasteel centraal maar wel dat van een ander sprookjesfiguur: Doornroosje. Hoewel er heel veel attracties dezelfde naam dragen zijn ze soms toch totaal anders dan in Europa.
We begonnen na de lange maar vlotte trip van de parking (+12.000 plaatsen) naar de ingang (eerst tram, dan boot of monorail) met een rustige Jungle Cruise waarbij vooral de kapitein van ons bootje voor de nodige animatie zorgde. Daarna een fastpass genomen voor Splash Mountain en vervolgens (te lang) aanschuiven voor Big Thunder Mountain Railroad. Deze vonden we toch net iets minder dan in Disney Parijs. Ondertussen bleek al snel dat ons touringplan van vandaag niet zou werken, het was blijkbaar toch iets drukker dan verwacht. Gelukkig konden we met onze fastpass direct door naar Splash Mountain, een heel leuk en afwisselend boomstamtochtje van 5 minuten met op het einde natuurlijk een grote splash waarbij je wel nat wordt maar niet doorweekt bent zoals we in Animal Kingdom voorhadden. Door slim gebruik te maken van Fastpassen en attracties met een hoge capaciteit konden we het aanschuiven uiteindelijk beperken, enkel de wachttijd voor de avonturen van Winnie de Poeh liep uit de hand waardoor we een deel van de parade moesten missen, die pikken we misschien een volgende keer mee. Daarna trokken we op verzoek van de jongste en met een Fast Pass in de hand naar Space Mountain. Jesper wou na lang aarzelen eindelijk voor het eerst eens een coaster doen met loopings maar dat werd een (kleine) tegenvaller. Space Mountain is totaal niet te vergelijken met zijn Europese broertje en maakt wel een superdolle rit in het donker met de nodige effecten, over de kop gaan zat er echter vandaag nog niet in.
Omdat Buzz Lightyear het even liet afweten pikten we even de Mickey Show mee voor het kasteel en trokken we vervolgens na een bezoekje aan Peter Pan (ook met Fastpass) terug richting villa. Het was ondertussen tegen zessen en hoe leuk ook, de beentjes en voetjes waren toe aan wat rust, respect voor de die hards die doorgaan van openingstijd tot sluiting (23u) maar wij splitsen het liever op in twee dagen :-).
Morgen gaan we eens lekker uitslapen en schrappen we de voorziene uitstap naar St. Augustine. We hebben de eerste week van onze vakantie genoeg kilometers gesleten en gaan het wat rustiger aan doen. In de middag moeten we onze Seaworld Tickets gaan afhalen in een UPS store nabij de Universal parken en kunnen we van de gelegenheid gebruik maken om de nabij gelegen Orlando Mall onveilig te maken.
We begonnen na het zoeken van een plekje met schaduw met de rustigere 'familie' slides achteraan, daarna werd het leuker: de Crush 'n Gusher is een soort van coaster slide waarbij je met zijn tweetjes in een band omhoog en omlaag gaat. Heel leuk maar veel te snel gedaan :D. Vervolgens passeerde Shark Reef de revue, dat werd geen succes bij de kids die zo snel mogelijk een einde maakten aan het snorkelen tussen de vissen en haaien(tjes). Ondertussen was het middag en doken we het golfslagbad in, nu ja golfslagbad... deze "waves" zijn niet vergelijkbaar met éénder welk waterattractiepark die we ooit hebben gezien. Je wordt gewoon meters meegesleurd en moet best wel opletten dat je mooi met de golf meezwemt, anders loop je risico op een geschaafde knie zoals ons Yana. Veel plezier konden we verder helaas niet meer maken want het water kwam plots vanuit een andere hoek. De wolken dreigden al een uurtje maar nu gingen de hemelsluizen uiteindelijk toch volledig open.
Zelf hadden we daar weinig last van, enige jammere was dat ook onze handdoeken die nog op ons schaduwplekje lagen (daar hebben we dus ook veel genot van gehad :-)) ook doorweekt waren, gelukkig zat er nog eentje in de zak. Dat werd dus nat en in zwemoutfit afdruipen naar de wagen want het zag er niet naar uit dat het een korte storing was. Uiteindelijk bleef het nog meerdere uren regenen en konden we in huis wat ontspannen.
Ook vandaag stond de wekker veel te vroeg voor vakantietijd, maar je moet er iets voor over hebben om één en ander te kunnen doen in de Disney parken. Bestemming was vandaag het Magic Kingdom, net als in Disneyland Parijs het belangrijkste park opgebouwd uit verschillende landen rond het kasteel van Assepoester. Er zijn veel gelijkenissen maar ook veel verschillen, zo staat er in Parijs ook een kasteel centraal maar wel dat van een ander sprookjesfiguur: Doornroosje. Hoewel er heel veel attracties dezelfde naam dragen zijn ze soms toch totaal anders dan in Europa.
We begonnen na de lange maar vlotte trip van de parking (+12.000 plaatsen) naar de ingang (eerst tram, dan boot of monorail) met een rustige Jungle Cruise waarbij vooral de kapitein van ons bootje voor de nodige animatie zorgde. Daarna een fastpass genomen voor Splash Mountain en vervolgens (te lang) aanschuiven voor Big Thunder Mountain Railroad. Deze vonden we toch net iets minder dan in Disney Parijs. Ondertussen bleek al snel dat ons touringplan van vandaag niet zou werken, het was blijkbaar toch iets drukker dan verwacht. Gelukkig konden we met onze fastpass direct door naar Splash Mountain, een heel leuk en afwisselend boomstamtochtje van 5 minuten met op het einde natuurlijk een grote splash waarbij je wel nat wordt maar niet doorweekt bent zoals we in Animal Kingdom voorhadden. Door slim gebruik te maken van Fastpassen en attracties met een hoge capaciteit konden we het aanschuiven uiteindelijk beperken, enkel de wachttijd voor de avonturen van Winnie de Poeh liep uit de hand waardoor we een deel van de parade moesten missen, die pikken we misschien een volgende keer mee. Daarna trokken we op verzoek van de jongste en met een Fast Pass in de hand naar Space Mountain. Jesper wou na lang aarzelen eindelijk voor het eerst eens een coaster doen met loopings maar dat werd een (kleine) tegenvaller. Space Mountain is totaal niet te vergelijken met zijn Europese broertje en maakt wel een superdolle rit in het donker met de nodige effecten, over de kop gaan zat er echter vandaag nog niet in.
Omdat Buzz Lightyear het even liet afweten pikten we even de Mickey Show mee voor het kasteel en trokken we vervolgens na een bezoekje aan Peter Pan (ook met Fastpass) terug richting villa. Het was ondertussen tegen zessen en hoe leuk ook, de beentjes en voetjes waren toe aan wat rust, respect voor de die hards die doorgaan van openingstijd tot sluiting (23u) maar wij splitsen het liever op in twee dagen :-).
Morgen gaan we eens lekker uitslapen en schrappen we de voorziene uitstap naar St. Augustine. We hebben de eerste week van onze vakantie genoeg kilometers gesleten en gaan het wat rustiger aan doen. In de middag moeten we onze Seaworld Tickets gaan afhalen in een UPS store nabij de Universal parken en kunnen we van de gelegenheid gebruik maken om de nabij gelegen Orlando Mall onveilig te maken.
woensdag 11 juli 2012
Doorweekt door Animal Kingdom
Gisteren was de eerste volle dag in ons vakantieverblijf, wat voorzien was als een rustdag werd er uiteindelijk maar een halve. We moesten immers nog een bezoekje brengen aan Orlando International Airport, gelukkig niet voor de vlieger terug... wel voor een bezoek aan Alamo, afdeling "Lost & Found" voor het ophalen van mijn Canon camera. Eindelijk is de camera uitzet opnieuw compleet, weet alleen niet of ik hem deze vakantie nog veel ga gebruiken... ben best tevreden van de Sony 5N. Normaal een half uurtje op en af zij het niet dat we onderweg natuurlijk weer even halt moesten houden om te shoppen. We hielden halt bij de Outlet op Vineland Avenue en kwamen thuis met voor elk wat wils. Sportschoenen voor Muriel en mezelf om de parken onveilig te maken, All-stars voor de kids en een hoop t-shirts voor allen. Uiteindelijk waren we opnieuw een halve dag verder voor we terug in de villa waren.
Vandaag was het dan tijd voor de eerste Disneydag, op basis van de site touringplans.com hadden we een schema gemaakt op basis van de drukte in de parken. Of het veel uitmaakt kunnen we niet beoordelen maar vandaag hadden we in ieder geval een superdag en moesten we eigenlijk nergens lang aanschuiven. Maar eerst terug naar het begin! We waren heel vroeg uit de veren (7u) zodat we voor openingstijd in het park konden zijn. Animal Kingdom ligt hier bijna om de hoek (in vogelvlucht 2 mijl, dus 3,2km) maar onze GPS stuurde ons wel de verkeerde richting uit, denk dat we bij de service ingang uitkwamen waar een vriendelijke heer ons de juiste richting gaf. Geen probleem dus alleen misten we de eerstvolgende afslag die we wel moesten hebben en moesten we nog een rondje doen via International Drive. Uiteindelijk kwamen we na het parkeren, het treintje, de security controle en vervolgens de ticket controle toch nog mooi op tijd in het park en stonden we samen met een heleboel anderen te wachten op de officiële opening om 9u.
Ons aangemaakte touringplan bracht ons eerst naar Dinoland waar we op een wilde Dino jacht gingen en vervolgens lichtjes zot gedraaid werden door Primeval Whirl. Daarna was het tijd voor de topattractie van Animal Kingdom: Expedition Everest. Een heel mooi gethematiseerde roller coaster die je meeneemt op de Kilimanjaro op zoek naar de Yeti. We konden direct doorlopen en ook voor de volgende attractie was er amper een wachtrij! De Kali River Rapids wildwaterbaan waarschuwt bij aanvang: "Warning you will get soaked!" maar dat namen we met een flinke korrel zout, in Belgische attractieparken valt dat meestal toch bijzonder goed mee... Hier is het toch wat anders, ik moet dan ook mijn mening herzien van de mensen die ik zich instappen met een poncho. We hadden het geluk om aan de "goede" kant te zitten bij de water drop en waren werkelijk doorweekt! Daarna kregen we ook nog een sproeier in het gezicht en het feest was compleet... het heeft ondanks het mooie weer toch enkele uren geduurd alvorens we opgedroogd waren.
Daarna was het tijd voor wat rustigere dingen en ontdekten we heel wat dieren, dit is per slot van rekening ook Animal Kingdom! Na de BBQ lunch was het tijd voor een eerste show. In Flights of Wonder worden een heleboel vogels op een leuke manier aan het pubiek gepresteneerd. Geen circus acts wel een educatieve show met de nodige humor en een aantal hele mooie dieren! Vervolgens gingen we met een fastpass op Safari (alweer quasi geen wachttijd), een soort van snelle versie van de Beekse Bergen maar wel heel mooi en knap! Het was ondertussen reeds na 3u en dus tijd om ons klaar te maken voor de parade. Helaas begon het ook wat te druppelen en hing er ook een onweer in de lucht. Het onweer kwam er niet maar de parade werd wel geannuleerd, de enige kleine teleurstelling van de dag. Dan maar naar de knappe show "Festival of the Lion King" met zang, dans en acrobatie. De kindjes genoten er volop van en mochten daarna nog één attractie uitkiezen om opnieuw te doen. Dat werd unaniem en snel beslist: de Expedion Everest roller coaster! Helemaal naar de andere uithoek van het park dus, nu was er wel een wachtrij natuurlijk maar ook dat viel uiteindelijk mee. Na 20min aanschuiven konden de kids nogmaals gillen van plezier en kon iedereen moe maar voldaan huiswaarts keren. Via het treintje waren we snel bij de auto en amper een kwartiertje later zaten de kids al in het zwembad: hun energie lijkt onuitputbaar!
Morgen opnieuw vroeg uit de veren om een waterpretpark te bezoeken, welke dat wordt gaan we nu vlug even uitzoeken...
Vandaag was het dan tijd voor de eerste Disneydag, op basis van de site touringplans.com hadden we een schema gemaakt op basis van de drukte in de parken. Of het veel uitmaakt kunnen we niet beoordelen maar vandaag hadden we in ieder geval een superdag en moesten we eigenlijk nergens lang aanschuiven. Maar eerst terug naar het begin! We waren heel vroeg uit de veren (7u) zodat we voor openingstijd in het park konden zijn. Animal Kingdom ligt hier bijna om de hoek (in vogelvlucht 2 mijl, dus 3,2km) maar onze GPS stuurde ons wel de verkeerde richting uit, denk dat we bij de service ingang uitkwamen waar een vriendelijke heer ons de juiste richting gaf. Geen probleem dus alleen misten we de eerstvolgende afslag die we wel moesten hebben en moesten we nog een rondje doen via International Drive. Uiteindelijk kwamen we na het parkeren, het treintje, de security controle en vervolgens de ticket controle toch nog mooi op tijd in het park en stonden we samen met een heleboel anderen te wachten op de officiële opening om 9u.
Ons aangemaakte touringplan bracht ons eerst naar Dinoland waar we op een wilde Dino jacht gingen en vervolgens lichtjes zot gedraaid werden door Primeval Whirl. Daarna was het tijd voor de topattractie van Animal Kingdom: Expedition Everest. Een heel mooi gethematiseerde roller coaster die je meeneemt op de Kilimanjaro op zoek naar de Yeti. We konden direct doorlopen en ook voor de volgende attractie was er amper een wachtrij! De Kali River Rapids wildwaterbaan waarschuwt bij aanvang: "Warning you will get soaked!" maar dat namen we met een flinke korrel zout, in Belgische attractieparken valt dat meestal toch bijzonder goed mee... Hier is het toch wat anders, ik moet dan ook mijn mening herzien van de mensen die ik zich instappen met een poncho. We hadden het geluk om aan de "goede" kant te zitten bij de water drop en waren werkelijk doorweekt! Daarna kregen we ook nog een sproeier in het gezicht en het feest was compleet... het heeft ondanks het mooie weer toch enkele uren geduurd alvorens we opgedroogd waren.
Daarna was het tijd voor wat rustigere dingen en ontdekten we heel wat dieren, dit is per slot van rekening ook Animal Kingdom! Na de BBQ lunch was het tijd voor een eerste show. In Flights of Wonder worden een heleboel vogels op een leuke manier aan het pubiek gepresteneerd. Geen circus acts wel een educatieve show met de nodige humor en een aantal hele mooie dieren! Vervolgens gingen we met een fastpass op Safari (alweer quasi geen wachttijd), een soort van snelle versie van de Beekse Bergen maar wel heel mooi en knap! Het was ondertussen reeds na 3u en dus tijd om ons klaar te maken voor de parade. Helaas begon het ook wat te druppelen en hing er ook een onweer in de lucht. Het onweer kwam er niet maar de parade werd wel geannuleerd, de enige kleine teleurstelling van de dag. Dan maar naar de knappe show "Festival of the Lion King" met zang, dans en acrobatie. De kindjes genoten er volop van en mochten daarna nog één attractie uitkiezen om opnieuw te doen. Dat werd unaniem en snel beslist: de Expedion Everest roller coaster! Helemaal naar de andere uithoek van het park dus, nu was er wel een wachtrij natuurlijk maar ook dat viel uiteindelijk mee. Na 20min aanschuiven konden de kids nogmaals gillen van plezier en kon iedereen moe maar voldaan huiswaarts keren. Via het treintje waren we snel bij de auto en amper een kwartiertje later zaten de kids al in het zwembad: hun energie lijkt onuitputbaar!
Morgen opnieuw vroeg uit de veren om een waterpretpark te bezoeken, welke dat wordt gaan we nu vlug even uitzoeken...
maandag 9 juli 2012
De (reis)cirkel is rond
Gisteren was de laatste dag van de rondreis door Florida! In de ochtend hadden we een afspraak om mee te varen met Little Toot. Een kleine sleepboot waarmee we vanuit Clearwater Beach op zoek gingen naar dolfijnen. Ze garanderen overigens dat ze steeds de beestjes vinden anders krijg je je volgende ticket gratis, dat laatste was voor ons geen optie dus moest het maar meteen lukken.
We waren nog maar amper in de baai of hadden al prijs, de kapitein van het schip draait dan meteen rond richting dolfijnen en probeert ze mee te trekken in zijn zog. De boot is zodanig gemaakt dat deze hoge golven kan maken waarin de dolfijnen graag meezwemmen en springen. Bij de eerste poging leek dat even te lukken maar al snel haakte onze vriend af en de volgende pogingen bleven zonder gevolg.
Gelukkig keerden we na deze eerste ontmoeting niet meteen terug richting haven maar ging de rondvaart gewoon verder. We zagen vanop het water opnieuw een aantal niet onaardige stulpjes en gingen vervolgens ook nog de Golf van Mexico op. We zagen nog meermaals dolfijnen maar ze hadden vandaag duidelijk meer interesse in het zoeken naar eten dan in spelen. Even nog zagen we een jong met moeder opsrpingen achter de boot maar het gaat allemaal zo snel dat je geluk moet hebben om de mooiste beelden te maken. Het was hoe dan ook opnieuw een prachtige ervaring die we zo zouden overdoen.
Na afloop namen we afscheid van het strand en de zee en was het tijd om door te reizen naar onze villa, de kinderen kijken al dagen uit naar hun eigen zwembad en eindelijk zou hun geduld beloond worden. Onderweg hadden we nog onze eerste lunchervaring bij Cracker Barrell, ook een gebeurtenis op zich, en even voor vieren kwamen we aan bij onze villa in Oak Island Cove. Het was even zoeken om de sleutelbox open te krijgen maar éénmaal daarin geslaagd konden we meteen op verkenning door de woning. Op een beestje hier of daar na en de ijs automaat van de diepvries die het niet doet was alles prima in orde en doken de kids meteen het water in!
Na twee uur moesten we hen er toch uithalen want er was natuurlijk nog nood aan wat proviant voor de komende dagen. Vlug nog even de dichtsbijzijnde Walmart opgezocht om daar nog even al het nodige in te slaan. Weekdag of zondag dat maakt hier allemaal niet uit, het warenhuis is gewoon 24/24u open! We waren duidelijk niet alleen, wat een drukte! In het begin viel het nog mee maar na anderhalf uur hadden we het zo toch wel gehad. Onderschat de zoektocht niet die je plots moet doen in een nieuwe omgeving met daarbovenop nog het feit dat heel veel van je vertrouwde merken of zelfs producten hier niet of in een andere vorm te vinden zijn! Het laatste half uur grabbelden we nog de absoluut noodzakelijke zaken, vuilzakken konden we bijvoorbeld niet meer vinden maar och wat maakt dat uit? Hier krijg je nog zakjes bij de vleet en daarmee kunnen we dankzij onze volle kar nu zeker enkele dagen verder :D.
We waren nog maar amper in de baai of hadden al prijs, de kapitein van het schip draait dan meteen rond richting dolfijnen en probeert ze mee te trekken in zijn zog. De boot is zodanig gemaakt dat deze hoge golven kan maken waarin de dolfijnen graag meezwemmen en springen. Bij de eerste poging leek dat even te lukken maar al snel haakte onze vriend af en de volgende pogingen bleven zonder gevolg.
Gelukkig keerden we na deze eerste ontmoeting niet meteen terug richting haven maar ging de rondvaart gewoon verder. We zagen vanop het water opnieuw een aantal niet onaardige stulpjes en gingen vervolgens ook nog de Golf van Mexico op. We zagen nog meermaals dolfijnen maar ze hadden vandaag duidelijk meer interesse in het zoeken naar eten dan in spelen. Even nog zagen we een jong met moeder opsrpingen achter de boot maar het gaat allemaal zo snel dat je geluk moet hebben om de mooiste beelden te maken. Het was hoe dan ook opnieuw een prachtige ervaring die we zo zouden overdoen.
Na afloop namen we afscheid van het strand en de zee en was het tijd om door te reizen naar onze villa, de kinderen kijken al dagen uit naar hun eigen zwembad en eindelijk zou hun geduld beloond worden. Onderweg hadden we nog onze eerste lunchervaring bij Cracker Barrell, ook een gebeurtenis op zich, en even voor vieren kwamen we aan bij onze villa in Oak Island Cove. Het was even zoeken om de sleutelbox open te krijgen maar éénmaal daarin geslaagd konden we meteen op verkenning door de woning. Op een beestje hier of daar na en de ijs automaat van de diepvries die het niet doet was alles prima in orde en doken de kids meteen het water in!
Na twee uur moesten we hen er toch uithalen want er was natuurlijk nog nood aan wat proviant voor de komende dagen. Vlug nog even de dichtsbijzijnde Walmart opgezocht om daar nog even al het nodige in te slaan. Weekdag of zondag dat maakt hier allemaal niet uit, het warenhuis is gewoon 24/24u open! We waren duidelijk niet alleen, wat een drukte! In het begin viel het nog mee maar na anderhalf uur hadden we het zo toch wel gehad. Onderschat de zoektocht niet die je plots moet doen in een nieuwe omgeving met daarbovenop nog het feit dat heel veel van je vertrouwde merken of zelfs producten hier niet of in een andere vorm te vinden zijn! Het laatste half uur grabbelden we nog de absoluut noodzakelijke zaken, vuilzakken konden we bijvoorbeld niet meer vinden maar och wat maakt dat uit? Hier krijg je nog zakjes bij de vleet en daarmee kunnen we dankzij onze volle kar nu zeker enkele dagen verder :D.
zondag 8 juli 2012
Lange dag naar Clearwater Beach
Vandaag hadden we best wel een vol programma op de agenda. Eerst trokken we naar de eilandjes Sanibel en Captiva, gekend omwille van de vele en mooie schelpen die je kan terugvinden op de stranden. We gingen vroeg op pad en dat bleek de goede strategie, er was geen probleem om te parkeren bij Bowman's beach en op het strand ging het er nog rustig aan toe.
De kinderen gingen meteen op zoek naar de mooiste exemplaren en vonden de nodige afkoeling in het water. Er werden ook een aantal levende exemplaren gevonden maar die mag je niet meenemen en moet je terug in zee zetten. Rond de middag besloten we dat het genoeg was en toen we wouden vertrekken zag Muriel plots een dolfijn opspringen! Dat wouden we nog wel even verder aanschouwen en we waren niet alleen. Alle hoofdjes op het strand gingen dezelfde richting uit en iedereen bekeek de kunstige sprongen van dit mooie zoogdier.
Uiteindelijk reden we dan toch nog wat verder door naar Captiva, een nog kleiner eilandje met al even prachtige stranden en een aantal "huisjes" waar ik gerust mijn dagen zou willen slijten. Parkeren verliep hier wat moeizamer en we besloten om niet aan te schuiven voor de file, we reden terug en vonden een plaatstje bij de Engelse pub "The Mucky Duck". Op goed geluk besloten we om hier te lunchen en dat bleek een voltreffer! Muriel nam een seafood platter en zelf ging ik voor de steak, het was allemaal een pak beter dan onze ervaring van gisteren in Fort Myers.
Na de lunch reden we nog even door het Ding Wildlife refuge maar de meeste dieren hadden zich blijkbaar verscholen en na een klein uurtje reden we door richting Clearwater Beach. Een lange rit van bijna drie uur waardoor we pas rond 7u op onze bestemming waren! Het was bovendien voor het eerst ook bijzonder druk de laatste kilometers en dat hebben we ook gemerkt toen we na het uitpakken richting Pier 60 trokken. In tegenstelling tot onze vorige bestemmingen was het hier bijna over de koppen lopen. Waarschijnlijk zit het weekend daar wel voor iets tussen want zelfs op Key West op de 4th of July was het niet zo druk als hier. Maar goed, storen doet het ons niet en we zagen opnieuw een mooie zonsondergang en werden op de terugweg naar het hotel nog onverwacht op vuurwerk getrakteerd.
Morgenvroeg doen we nog een boottocht en hopen we opnieuw dolfijnen te spotten, liefst dan nog van iets dichter! Daarna is het uit met het rondreizen en kunnen we 14 dagen ontspannen in onze villa in Orlando.
De kinderen gingen meteen op zoek naar de mooiste exemplaren en vonden de nodige afkoeling in het water. Er werden ook een aantal levende exemplaren gevonden maar die mag je niet meenemen en moet je terug in zee zetten. Rond de middag besloten we dat het genoeg was en toen we wouden vertrekken zag Muriel plots een dolfijn opspringen! Dat wouden we nog wel even verder aanschouwen en we waren niet alleen. Alle hoofdjes op het strand gingen dezelfde richting uit en iedereen bekeek de kunstige sprongen van dit mooie zoogdier.
Uiteindelijk reden we dan toch nog wat verder door naar Captiva, een nog kleiner eilandje met al even prachtige stranden en een aantal "huisjes" waar ik gerust mijn dagen zou willen slijten. Parkeren verliep hier wat moeizamer en we besloten om niet aan te schuiven voor de file, we reden terug en vonden een plaatstje bij de Engelse pub "The Mucky Duck". Op goed geluk besloten we om hier te lunchen en dat bleek een voltreffer! Muriel nam een seafood platter en zelf ging ik voor de steak, het was allemaal een pak beter dan onze ervaring van gisteren in Fort Myers.
Na de lunch reden we nog even door het Ding Wildlife refuge maar de meeste dieren hadden zich blijkbaar verscholen en na een klein uurtje reden we door richting Clearwater Beach. Een lange rit van bijna drie uur waardoor we pas rond 7u op onze bestemming waren! Het was bovendien voor het eerst ook bijzonder druk de laatste kilometers en dat hebben we ook gemerkt toen we na het uitpakken richting Pier 60 trokken. In tegenstelling tot onze vorige bestemmingen was het hier bijna over de koppen lopen. Waarschijnlijk zit het weekend daar wel voor iets tussen want zelfs op Key West op de 4th of July was het niet zo druk als hier. Maar goed, storen doet het ons niet en we zagen opnieuw een mooie zonsondergang en werden op de terugweg naar het hotel nog onverwacht op vuurwerk getrakteerd.
Morgenvroeg doen we nog een boottocht en hopen we opnieuw dolfijnen te spotten, liefst dan nog van iets dichter! Daarna is het uit met het rondreizen en kunnen we 14 dagen ontspannen in onze villa in Orlando.
zaterdag 7 juli 2012
Life's a beach
Het geluk zit in een klein hoekje... Viel de zonsondergang gisteren nog een beetje in het water dan kregen we vandaag, totaal onverwacht een prachtexemplaar. Op zoek naar ons avondeten reden we naar Fort Myers beach. De Pizza Hut die we hadden gevonden via Google Maps was er niet dus zochten we maar op goed geluk een terrasje uit... dat bleek een beetje een tegenvaller. 'Kartonnen' frietjes moet je bij een Belg niet mee komen aandraven ;-). Bleek dat ze geen friteuse hadden en gebruik maakten van een oven. Ach geen drama natuurlijk zeker niet omdat we daarna nog even op het strand gingen wandelen en het wolkendek plots openbrak. Ideaal dus voor nog een aantal mooie opnames, ziehier de compilatie:
Door de Everglades naar Fort Myers
Vandaag stond de wekker vroeger dan anders na wat sowieso een wat mindere nacht was. De bedden van het Rock Reef Resort waren toch niet hetzelfde als de afgelopen dagen en het was ook gevoelig warmer op de kamer. Maar goed voor één nacht was het best te doen! Voor het vertrek nog vlug even de tuin in om het wifi signaal op te pikken en de route van de dag uit te stippelen. Eerste voorziene stop was het Everglades Safari Park, één van de zovele locaties waar je een airboat ride kan doen. Ontbijt namen we op zijn Amerikaans onderweg via een Dunkin' Donuts drive-thru en na een rit van anderhalf uur waren we nog voor 10u ter plaatse.
Het was nog heel rustig in het park en na 20 minuten wachten konden we mee met een airboat. Na het inpluggen van de noodzakelijk oordopjes "vlogen" we over de vlakten van de Everglades en kregen we hier en daar bij een stop wat extra uitleg. Hoewel de tocht zelf zeker de moeite was hadden we wel iets meer wildlife verwacht. Op enkele vogels en waterschildpadden na was er weinig te zien, misschien hadden we gewoon pech? Alligators kregen we echter daarna voldoende te zien in het park zelf waar we ook een korte show (ik zou het eerder presentatie noemen) kregen te zien. Daarna volgde natuurlijk het obligate poseren met een jong exemplaar en tot slot deden we nog een wandeling langs diverse soortgenoten van de Amerikaanse Alligator.
Rond de middag was het al een pak drukker aan de ingang en reden we door via de Tamiami trail, enkele miles verder reden we voorbij Shark Valley. Deze uitstap hadden we nog even in overweging genomen maar ik denk dat een rondrit van 2u er teveel aan zou geweest zijn voor de kids. Verder dus over de US41 dwars door de Everglades, een route met heel veel natuur maar ook weinig afwisseling. Ideaal dus voor de bijzit, iets minder voor de chauffeur :-). Die afwisseling kregen we trouwens een uurtje later meer dan voldoende. Na een pitstop bij een Subway en nog wat boodschappen bij Publix in de omgeving van Naples werden we beloond met een verfrissende douche. De dames van de winkel wouden me onmiddellijk helpen met een paraplu om de auto op te halen maar zo rap smelten we niet weg van wat regen dus zetten we het op een loopje en reden we de auto voor voor de andere gezinsleden.
Een uurtje later en een aantal flinke buien verder zaten we in ons volgend hotel (La Quinta Inn). Deze overnachting was echt een weggevertje (50 euro) maar het onthaal en de kamer zijn meer dan behoorlijk en moeten niet onderdoen voor de Best Westerns die we eerder aandeden! Het onweer is ondertussen uitgeraast maar volgens het weerbericht is er nog een tweede storing op komst. Hopelijk kunnen we straks alsnog even naar het strand en/of het zwembad, anders is het hopen op beterschap voor morgen op Sanibel / Captiva.
Het was nog heel rustig in het park en na 20 minuten wachten konden we mee met een airboat. Na het inpluggen van de noodzakelijk oordopjes "vlogen" we over de vlakten van de Everglades en kregen we hier en daar bij een stop wat extra uitleg. Hoewel de tocht zelf zeker de moeite was hadden we wel iets meer wildlife verwacht. Op enkele vogels en waterschildpadden na was er weinig te zien, misschien hadden we gewoon pech? Alligators kregen we echter daarna voldoende te zien in het park zelf waar we ook een korte show (ik zou het eerder presentatie noemen) kregen te zien. Daarna volgde natuurlijk het obligate poseren met een jong exemplaar en tot slot deden we nog een wandeling langs diverse soortgenoten van de Amerikaanse Alligator.
Rond de middag was het al een pak drukker aan de ingang en reden we door via de Tamiami trail, enkele miles verder reden we voorbij Shark Valley. Deze uitstap hadden we nog even in overweging genomen maar ik denk dat een rondrit van 2u er teveel aan zou geweest zijn voor de kids. Verder dus over de US41 dwars door de Everglades, een route met heel veel natuur maar ook weinig afwisseling. Ideaal dus voor de bijzit, iets minder voor de chauffeur :-). Die afwisseling kregen we trouwens een uurtje later meer dan voldoende. Na een pitstop bij een Subway en nog wat boodschappen bij Publix in de omgeving van Naples werden we beloond met een verfrissende douche. De dames van de winkel wouden me onmiddellijk helpen met een paraplu om de auto op te halen maar zo rap smelten we niet weg van wat regen dus zetten we het op een loopje en reden we de auto voor voor de andere gezinsleden.
Een uurtje later en een aantal flinke buien verder zaten we in ons volgend hotel (La Quinta Inn). Deze overnachting was echt een weggevertje (50 euro) maar het onthaal en de kamer zijn meer dan behoorlijk en moeten niet onderdoen voor de Best Westerns die we eerder aandeden! Het onweer is ondertussen uitgeraast maar volgens het weerbericht is er nog een tweede storing op komst. Hopelijk kunnen we straks alsnog even naar het strand en/of het zwembad, anders is het hopen op beterschap voor morgen op Sanibel / Captiva.
vrijdag 6 juli 2012
Key Largo
Na het onweer van gisteren was de zon deze ochtend opnieuw van de partij. We waren mooi op tijd weg richting Key Largo en sloegen onderweg nog de nodige drank in voor de frigobox. De rit verliep heel vlot en kort na de middag stonden we in Key Largo. Na een snelle hap was er nog ruim de tijd voor onze boottocht met de Key Largo Princess dus besloten we nog een bezoekje te brengen aan het John Pennekamp State Park.
Dit natuurpark stond op ons to do lijstje en normaal gingen we van hieruit de glazenbodem boot tour doen maar gezien we via Groupon een mooi goedkoper alternatief vonden was het afwachten of er voldoende tijd zou zijn voor het park. We hadden een kleine twee uur maar het was voldoende om ons te verfrissen in het water en de kinderen waren weer super tevreden met hun zwempartij. Er werden hier en daar visjes gespot en wat verder in het water lagen zelfs restanten van een oud scheepswrak. Ik heb enkele onderwaterfoto's trachten te nemen van het anker maar het resultaat was niet echt het verhoopte.
Na de afkoeling reden we vijf minuten verder richting Key Largo Princess, de Groupon moesten we blijkbaar vooraf gaan inruilen voor tickets maar éénmaal dat van de baan waren we vertrokken voor een tocht van twee uur. Na drie kwartier op zee ging de snelheid eruit en kon iedereen op het benedendek de pracht en praal van de onderwaterwereld bewonderen. Het was meer dan de moeite en er werden tientallen soorten vissen gespot en zelfs een waterschildpad passeerde de revue. Na een half uurtje was het uit met het onder water staren en keerden we opnieuw terug richting haventje. We deden in het verleden in Europa al meerdere boottochten met een glazen bodem maar niet eentje kon tippen aan wat we vandaag te zien kregen!
Vijf minuutjes later zaten we op ons "resort". Geen klassiek hotel dit keer maar een typisch, kleinschalig Amerikaans familieverblijf met iets minder luxe op de kamer maar wel een pracht van een tuin en, de reden waarom we hier verblijven, zicht op de Golf en dus ook met een mooie zonsondergang. Ten minste dat was de bedoeling, enkele wolken speelden spelbreker maar we konden toch nog enkele mooie beeldjes nemen en het werd uiteindelijk een gezellige bedoening met take-away pizza en een Roemeens - Joegoeslavisch - Candadees - Amerikaanse familie (te ingewikkeld om volledig uit te schrijven). Ondertussen is het zonnetje volledig weg en is het tijd om dit bericht af te sluiten en naar de kamer te trekken, morgen reizen we door richting Sanibel Island met een stop ergens in de Everglades.
Dit natuurpark stond op ons to do lijstje en normaal gingen we van hieruit de glazenbodem boot tour doen maar gezien we via Groupon een mooi goedkoper alternatief vonden was het afwachten of er voldoende tijd zou zijn voor het park. We hadden een kleine twee uur maar het was voldoende om ons te verfrissen in het water en de kinderen waren weer super tevreden met hun zwempartij. Er werden hier en daar visjes gespot en wat verder in het water lagen zelfs restanten van een oud scheepswrak. Ik heb enkele onderwaterfoto's trachten te nemen van het anker maar het resultaat was niet echt het verhoopte.
Na de afkoeling reden we vijf minuten verder richting Key Largo Princess, de Groupon moesten we blijkbaar vooraf gaan inruilen voor tickets maar éénmaal dat van de baan waren we vertrokken voor een tocht van twee uur. Na drie kwartier op zee ging de snelheid eruit en kon iedereen op het benedendek de pracht en praal van de onderwaterwereld bewonderen. Het was meer dan de moeite en er werden tientallen soorten vissen gespot en zelfs een waterschildpad passeerde de revue. Na een half uurtje was het uit met het onder water staren en keerden we opnieuw terug richting haventje. We deden in het verleden in Europa al meerdere boottochten met een glazen bodem maar niet eentje kon tippen aan wat we vandaag te zien kregen!
Vijf minuutjes later zaten we op ons "resort". Geen klassiek hotel dit keer maar een typisch, kleinschalig Amerikaans familieverblijf met iets minder luxe op de kamer maar wel een pracht van een tuin en, de reden waarom we hier verblijven, zicht op de Golf en dus ook met een mooie zonsondergang. Ten minste dat was de bedoeling, enkele wolken speelden spelbreker maar we konden toch nog enkele mooie beeldjes nemen en het werd uiteindelijk een gezellige bedoening met take-away pizza en een Roemeens - Joegoeslavisch - Candadees - Amerikaanse familie (te ingewikkeld om volledig uit te schrijven). Ondertussen is het zonnetje volledig weg en is het tijd om dit bericht af te sluiten en naar de kamer te trekken, morgen reizen we door richting Sanibel Island met een stop ergens in de Everglades.
donderdag 5 juli 2012
Key West avonturen
Deze ochtend met zijn allen eens goed uitgeslapen, in die mate dat het zelfs nog nipt werd aan de ontbijttafel. Voor de jetski tour hadden we nog enkele uren vrij en besloten we om een rondje te doen met de Trolley Tour. Een heel toeristische bezigheid maar wel de ideale manier om op een korte tijd het volledige eiland eens te zien en ook nog wat weetjes te horen over de recente geschiedenis van het eiland. Ondanks het feit dat het een hop-on / off troley was hadden we geen plannen om uit te stappen en was het doel de rit in éénmaal uit te doen. Het draaide echter iets anders uit. We konden opstappen op slechts enkele honderden meters van het hotel en alles ging goed tot we 10 minuten later toch aan de kant moesten. De motor van de trolley had het begeven en begon hevig te roken. De chauffeur annex gids gaf dit door aan de dispatch en wat volgde was toch wel een indrukwekkend staaltje van organisatie.
Nog voor we de bus afwaren stond er al een politie agente bij het gestrande voertuig en amper twee tot drie minuten later was ook de brandweer ter plaatse! Alle passagiers mochten ondertussen langs de kant even wachten en nog eens een goede minuut later stond er een vervangtrolley klaar en konden we onze rondrit verderzetten. Bij Mallory Square moesten we er opnieuw uit (terminus) en een half uurtje later namen we al de volgende trolley om de rit verder te zetten.
Uiteindelijk was het nog rennen om op tijd tot bij Barefoot Billy's te geraken, er was amper tijd voor lunch - dat werd dus lekker een walking dinner. Gelukkig was er nog tijd voldoende voor het papierwerk en het omkleden en konden we na de briefing op weg voor een rondje Key West.
Het werd een fantastische ervaring, zelfs Muriel die hier eigenlijk totaal niet voor stond te springen vond het heel leuk. Voor de kids achterop was het zo nu en dan met gemengde gevoelens, Yana vond het in het begin dolle pret en zat luidop te lachen en te gillen van plezier. Toch kreeg ze iets verderop net zoals Jesper toch ook even schrik. De golven waren in het eerste deel zo nu en dan best hevig en er was ook een stevige wind. De groep hield op regelmatige tijdstippen halt waardoor iedereen opnieuw kon aansluiten en de gids gaf op dat moment ook altijd een woordje uitleg.
Halfweg kreeg iedereen een 'vrij' moment en konden we ons eens volop uitleven, al deden we dat met de nodige voorzichtheid met Yana achterop. Muriel en Jesper hielden het bij wat rustig rondvaren/dobberen en werden door ons (tot ergernis van Jesper) getrakteerd op een mooie 'splash'.
Daarna gingen we keihard verder tot we door een stukje natuurgebied moesten, dan was het even wandeltempo en genieten van het uitzicht! Na ongeveer anderhalf uur was het helaas uit met de fun, maar waren we opnieuw een onvergetelijke ervaring rijker...
Jammer genoeg zijn de foto's die we zelf konden nemen met de waterbestendige camera niet optimaal maar de gids had zelf ook opnames gemaakt en ging ons die doorsturen, we zijn benieuwd. De organisatie was in ieder geval prima!
Ondertussen is het hier na negenen, doel was om nu naar het vuurwerk af te zakken ter gelegenheid van Independence Day. Helaas voor de Amerikanen (en voor ons) lijkt hun nationaal feestje letterlijk in het water te vallen want toen we gingen lunchen brak hier een tropische regenbui los en tot op heden is het niet gestopt met regenen...
Nog voor we de bus afwaren stond er al een politie agente bij het gestrande voertuig en amper twee tot drie minuten later was ook de brandweer ter plaatse! Alle passagiers mochten ondertussen langs de kant even wachten en nog eens een goede minuut later stond er een vervangtrolley klaar en konden we onze rondrit verderzetten. Bij Mallory Square moesten we er opnieuw uit (terminus) en een half uurtje later namen we al de volgende trolley om de rit verder te zetten.
Uiteindelijk was het nog rennen om op tijd tot bij Barefoot Billy's te geraken, er was amper tijd voor lunch - dat werd dus lekker een walking dinner. Gelukkig was er nog tijd voldoende voor het papierwerk en het omkleden en konden we na de briefing op weg voor een rondje Key West.
Het werd een fantastische ervaring, zelfs Muriel die hier eigenlijk totaal niet voor stond te springen vond het heel leuk. Voor de kids achterop was het zo nu en dan met gemengde gevoelens, Yana vond het in het begin dolle pret en zat luidop te lachen en te gillen van plezier. Toch kreeg ze iets verderop net zoals Jesper toch ook even schrik. De golven waren in het eerste deel zo nu en dan best hevig en er was ook een stevige wind. De groep hield op regelmatige tijdstippen halt waardoor iedereen opnieuw kon aansluiten en de gids gaf op dat moment ook altijd een woordje uitleg.
Halfweg kreeg iedereen een 'vrij' moment en konden we ons eens volop uitleven, al deden we dat met de nodige voorzichtheid met Yana achterop. Muriel en Jesper hielden het bij wat rustig rondvaren/dobberen en werden door ons (tot ergernis van Jesper) getrakteerd op een mooie 'splash'.
Daarna gingen we keihard verder tot we door een stukje natuurgebied moesten, dan was het even wandeltempo en genieten van het uitzicht! Na ongeveer anderhalf uur was het helaas uit met de fun, maar waren we opnieuw een onvergetelijke ervaring rijker...
Jammer genoeg zijn de foto's die we zelf konden nemen met de waterbestendige camera niet optimaal maar de gids had zelf ook opnames gemaakt en ging ons die doorsturen, we zijn benieuwd. De organisatie was in ieder geval prima!
Ondertussen is het hier na negenen, doel was om nu naar het vuurwerk af te zakken ter gelegenheid van Independence Day. Helaas voor de Amerikanen (en voor ons) lijkt hun nationaal feestje letterlijk in het water te vallen want toen we gingen lunchen brak hier een tropische regenbui los en tot op heden is het niet gestopt met regenen...
woensdag 4 juli 2012
Op en over de Keys
Vandaag stond opnieuw een wat langere rit op het programma. Vanuit Homestead reden we over Key Largo (stoppen we later nog) naar Key West. Er stonden twee tussenstops op het programma, de eerste was Bahia Honda State Park. Om het natuurpark, dat in het verleden ooit de prijs kreeg voor het mooiste strand ter wereld, binnen te rijden betaal je $10 en vervolgens kan je met de wagen twee richtingen uit, het noordelijke deel of het zuidelijke. Wij kozen voor het laatste (Calusa Beach) en gaven de kinderen een half uurtje afkoeling in het heldere zeewater. Vervolgens wandelden we nog even rond en genoten we nog even van het uitkijkpunt op de oude Bahia Honda brug.
Volgende halte was op Big Pine key, na een snelle hap en het inslaan van het nationale Key dessert, de befaamde Key Lime Pie, maakten we een korte omweg via het National Key Deer Refuge. In dit gebied leeft de bedreigde diersoort Key Deer, een hertensoort die je alleen kan vinden op de Keys. De beestjes zijn helemaal niet bang en je moet dan ook uitkijken want voor je het weet steekt er eentje de weg over. We reden door tot we op een dood spoor zaten en maakten kennis met deze schattige beestjes. De kinderen vonden het allemaal geweldig maar ook de hertjes zelf waren heel nieuwsgierig en kwamen dichterbij snuffelen. We namen nog een aantal mooie natuuropnames en reden vervolgens door naar de eindbestemming.
Eénmaal in het Best Western Hibiscus hotel gingen we naar Barefoot Billy's (op wandelafstand) waar we een jetski tour reserveerden voor morgen. Jepser (de jongste) had eindelijk de knoop doorgehakt en wou mee. Dat heeft natuurlijk zijn gevolgen voor Muriel die nu ook op zo een 'monster' moet kruipen daar waar ze dit na een vorige trip in Frankrijk helemaal afgezworen had. We zijn benieuwd wat het gaat geven, maar kijken er volop naar uit!
De dag werd afgesloten met een zwempartij en een wandeling over Duval Street naar Mallory Square. Dinnerlocatie nummer één met uitzicht op de zonsondergang was bij Bistro365 waar je naar mijn mening vooral betaald voor het zicht en niet voor het lekkere eten, maar goed het was zijn geld meer dan waard!
Volgende halte was op Big Pine key, na een snelle hap en het inslaan van het nationale Key dessert, de befaamde Key Lime Pie, maakten we een korte omweg via het National Key Deer Refuge. In dit gebied leeft de bedreigde diersoort Key Deer, een hertensoort die je alleen kan vinden op de Keys. De beestjes zijn helemaal niet bang en je moet dan ook uitkijken want voor je het weet steekt er eentje de weg over. We reden door tot we op een dood spoor zaten en maakten kennis met deze schattige beestjes. De kinderen vonden het allemaal geweldig maar ook de hertjes zelf waren heel nieuwsgierig en kwamen dichterbij snuffelen. We namen nog een aantal mooie natuuropnames en reden vervolgens door naar de eindbestemming.
Eénmaal in het Best Western Hibiscus hotel gingen we naar Barefoot Billy's (op wandelafstand) waar we een jetski tour reserveerden voor morgen. Jepser (de jongste) had eindelijk de knoop doorgehakt en wou mee. Dat heeft natuurlijk zijn gevolgen voor Muriel die nu ook op zo een 'monster' moet kruipen daar waar ze dit na een vorige trip in Frankrijk helemaal afgezworen had. We zijn benieuwd wat het gaat geven, maar kijken er volop naar uit!
De dag werd afgesloten met een zwempartij en een wandeling over Duval Street naar Mallory Square. Dinnerlocatie nummer één met uitzicht op de zonsondergang was bij Bistro365 waar je naar mijn mening vooral betaald voor het zicht en niet voor het lekkere eten, maar goed het was zijn geld meer dan waard!
dinsdag 3 juli 2012
Allemaal beestjes...
Hoewel ik er zelf weer vroeg bij was deze ochtend hadden de overige gezinsleden vandaag eerder een slow start. Een uurtje later dan voorzien konden we aanzetten naar Miami Zoo met een kleine omweg via Biscaye Bay. Zo konden we alsnog de skyline van Miami even bewonderen als was het dan niet "by night".
De zon liet het nog even afweten maar bij aankomst, rond 11u, kwam ze alsnog te voorschijn. Het werd een bloedhete dag in een prachtig en bijzonder ruim dierenpark, gelukkig waren er op heel veel plaatsen in het park verfrissingsmogelijkheden en was er zo nu en dan een aangenaam briesje.
Voor het overige laten we de foto's met het nieuwe vervangtoestel voor zich spreken, ik was aangenaam verrast over de beeldkwaliteit maar ook en vooral over het gewicht van dit compacte toestelletje. Een absolute aanrader voor wie (bijna) DSLR kwaliteit wil maar toch geen ettelijke kilo's wil meesleuren op de gezinsuitstap.
Na het zoobezoek reden we door naar ons hotel waar een mooie en verzorgde kamer op ons wachtte maar vooral waar we ook nog even tijd hadden om een frisse duik te nemen, tot grote tevredenheid van de youngsters.
Voor het avondeten brachten we een bezoekje aan Olive Garden, een Italiaanse resto waar je met een tijdelijke actie voor 25$ met twee volwassen kan eten (voorgerecht, hoofdgerecht en dan nog een dessert om te delen). De kids konden zich vinden in een macaroni of spaghetti en werden nog maar eens in de watten gelegd door het personeel. Het valt ons op hoe kindvriendelijk heel veel restaurants hier zijn. Onmiddellijk bij aankomst krijgen ze een set kleurtjes en een boekje of placemat waarop ze zich kunnen bezighouden! Wie weet wordt het uiteten gaan met de jongsten toch nog een succes!
De zon liet het nog even afweten maar bij aankomst, rond 11u, kwam ze alsnog te voorschijn. Het werd een bloedhete dag in een prachtig en bijzonder ruim dierenpark, gelukkig waren er op heel veel plaatsen in het park verfrissingsmogelijkheden en was er zo nu en dan een aangenaam briesje.
Voor het overige laten we de foto's met het nieuwe vervangtoestel voor zich spreken, ik was aangenaam verrast over de beeldkwaliteit maar ook en vooral over het gewicht van dit compacte toestelletje. Een absolute aanrader voor wie (bijna) DSLR kwaliteit wil maar toch geen ettelijke kilo's wil meesleuren op de gezinsuitstap.
Na het zoobezoek reden we door naar ons hotel waar een mooie en verzorgde kamer op ons wachtte maar vooral waar we ook nog even tijd hadden om een frisse duik te nemen, tot grote tevredenheid van de youngsters.
Voor het avondeten brachten we een bezoekje aan Olive Garden, een Italiaanse resto waar je met een tijdelijke actie voor 25$ met twee volwassen kan eten (voorgerecht, hoofdgerecht en dan nog een dessert om te delen). De kids konden zich vinden in een macaroni of spaghetti en werden nog maar eens in de watten gelegd door het personeel. Het valt ons op hoe kindvriendelijk heel veel restaurants hier zijn. Onmiddellijk bij aankomst krijgen ze een set kleurtjes en een boekje of placemat waarop ze zich kunnen bezighouden! Wie weet wordt het uiteten gaan met de jongsten toch nog een succes!
maandag 2 juli 2012
The Heat is on.
Deze ochtend waren we mooi en ruim op tijd wakker voor een volle dag Miami! Na het 'Amerikaanse' ontbijt hier in het Best Western gingen we nog even naar de kamer om alles klaar te maken en probeerde ik alvast telefonisch onze plaatsjes te reserveren voor een rondrit annex rondvaart met Duck Tours. Het was even schrikken toen ik via een voicemail te horen kreeg dat het programma voor vandaag volledig was geannueerd maar na het herbeluisteren van het bericht bleek het nog over een datum in april te gaan. We kregen echter niemand te pakken en besloten dan maar meteen door te gaan om tijdig onze plaatsten te kunnen reserveren voor de rondrit van 11u. Het was bijzonder rustig in Southbeach en we konden zonder probleem parkeren vlakbij Lincoln Road. In het bureel van Duck Tours was er wel al redelijk wat leven en een bord gaf aan dat alle rondvaarten voor vandaag uitverkocht waren. Gelukkig bleken ze dit gewoon nog niet aangepast te hebben en konden we gewoon mee met de trip van 11u.
Net voor we konden boarden kreeg mijn befaamde camera verhaal een vervolg, ik bleek een oproep gemist te hebben van Alamo en had een voicemail van Rebecca die vroeg haar te contaceren om mijn toestel nader te beschrijven zodat ze het met zekerheid konden identificeren en aan mij linken. Even vlug nog terugbellen en ondertussen hadden ze zelf reeds door dat het wel degelijk mijn materiaal was want er zaten in de tas ook nog enkele labels met mijn naam en telefoonnummer, altijd handig zo blijkt. De verdere instructies over waar ik het toestel moet ophalen kon ik niet meer begrijpen want we moesten ondertussen instappen voor de "Duck Tour", dat wordt dan later nog even afspreken.
Over de Duck Tour zelf kunnen we het kort houden, heel lawaaierig, volop entertainment door de gids en wat oppervlakkige duiding op diverse locaties. Het was best leuk maar je moet het wel allemaal met een flinke korrel zout nemen, past waarschijnlijk wel helemaal in het Miami plaatje. Uiteindelijk hadden we deze combinatie van rondrit / vaart vooral gekozen voor de kids en die vonden het best wel een leuke gebeurtenis om plots vanop de weg het water in te duiken...
Na de tour gingen we zelf op stap door South Beach waarbij we een stukje langs het strand liepen, de kids wouden natuurlijk opnieuw gaan zwemmen maar daar was helaas geen tijd voor, we gingen lunchen op Ocean Drive. In de Irish pub stond alles klaar voor de finale van het EK maar dat lieten we aan ons voorbijgaan en we trokken verder door Miami. Met de auto stopten we nog even bij het indrukwekkende Holocaust Memorial en onderweg naar Bayside kon ik het niet laten om nog even een Best Buy te bezoeken en ja hoor, zoals Yvonne en Rob reageerden: "nood breekt wet" en morgen hopen we met een nieuwe Sony NEX-5NK systeemcamera toch wat betere plaatjes te kunnen maken :).
Na een rondje rond de American Airlines Arena, thuishaven van de Miami Heat die helaas voor ons een weekje te vroeg de NBA titel vierden konden we de wagen kwijt in de parking van de Bayside Marketplace. Het bleek daar een bijzonder gezellige bedoening en er was heel wat meer leven dan in South Beach. Er was livemuziek en er werd gedanst maar wij liepen vooral de talrijke winkeltjes af. Zwaar shoppen was er nog niet bij maar we scoorden toch al een paar Skechers voor Jesper en mezelf. Na een zoektocht naar eten, niet zo evident met onze deugnieten die geen zin hadden om een tweede keer 'warm' te eten vond uiteindelijk toch ieder zijn gading en konden we huiswaarts keren. Onderweg nog even de Publix in waar we meteen onze voorzorgen namen voor morgen en wat broodjes plus beleg kochten zodat onze kieskeurige jongsten morgen een lunckpakketje hebben in Miami Zoo.
De plannen om nog wat foto's te nemen van de Miami Skyline deze avond hebben we helaas laten varen, Yana en Jesper konden enkele extra uurtjes slaap goed gebruiken en bovendien was het nieuwe toestel nog niet gebruiksklaar. Dat is nu volop aan het laden en hopen we dadelijk nog snel even aan een grondige test te onderwerpen!
Net voor we konden boarden kreeg mijn befaamde camera verhaal een vervolg, ik bleek een oproep gemist te hebben van Alamo en had een voicemail van Rebecca die vroeg haar te contaceren om mijn toestel nader te beschrijven zodat ze het met zekerheid konden identificeren en aan mij linken. Even vlug nog terugbellen en ondertussen hadden ze zelf reeds door dat het wel degelijk mijn materiaal was want er zaten in de tas ook nog enkele labels met mijn naam en telefoonnummer, altijd handig zo blijkt. De verdere instructies over waar ik het toestel moet ophalen kon ik niet meer begrijpen want we moesten ondertussen instappen voor de "Duck Tour", dat wordt dan later nog even afspreken.
Over de Duck Tour zelf kunnen we het kort houden, heel lawaaierig, volop entertainment door de gids en wat oppervlakkige duiding op diverse locaties. Het was best leuk maar je moet het wel allemaal met een flinke korrel zout nemen, past waarschijnlijk wel helemaal in het Miami plaatje. Uiteindelijk hadden we deze combinatie van rondrit / vaart vooral gekozen voor de kids en die vonden het best wel een leuke gebeurtenis om plots vanop de weg het water in te duiken...
Na de tour gingen we zelf op stap door South Beach waarbij we een stukje langs het strand liepen, de kids wouden natuurlijk opnieuw gaan zwemmen maar daar was helaas geen tijd voor, we gingen lunchen op Ocean Drive. In de Irish pub stond alles klaar voor de finale van het EK maar dat lieten we aan ons voorbijgaan en we trokken verder door Miami. Met de auto stopten we nog even bij het indrukwekkende Holocaust Memorial en onderweg naar Bayside kon ik het niet laten om nog even een Best Buy te bezoeken en ja hoor, zoals Yvonne en Rob reageerden: "nood breekt wet" en morgen hopen we met een nieuwe Sony NEX-5NK systeemcamera toch wat betere plaatjes te kunnen maken :).
Na een rondje rond de American Airlines Arena, thuishaven van de Miami Heat die helaas voor ons een weekje te vroeg de NBA titel vierden konden we de wagen kwijt in de parking van de Bayside Marketplace. Het bleek daar een bijzonder gezellige bedoening en er was heel wat meer leven dan in South Beach. Er was livemuziek en er werd gedanst maar wij liepen vooral de talrijke winkeltjes af. Zwaar shoppen was er nog niet bij maar we scoorden toch al een paar Skechers voor Jesper en mezelf. Na een zoektocht naar eten, niet zo evident met onze deugnieten die geen zin hadden om een tweede keer 'warm' te eten vond uiteindelijk toch ieder zijn gading en konden we huiswaarts keren. Onderweg nog even de Publix in waar we meteen onze voorzorgen namen voor morgen en wat broodjes plus beleg kochten zodat onze kieskeurige jongsten morgen een lunckpakketje hebben in Miami Zoo.
De plannen om nog wat foto's te nemen van de Miami Skyline deze avond hebben we helaas laten varen, Yana en Jesper konden enkele extra uurtjes slaap goed gebruiken en bovendien was het nieuwe toestel nog niet gebruiksklaar. Dat is nu volop aan het laden en hopen we dadelijk nog snel even aan een grondige test te onderwerpen!
zondag 1 juli 2012
Blunderdag met (hopelijk) beperkte gevolgen.
Na het ophalen van de huurwagen bij Alamo waar we meer moeite hadden met het kiezen van de wagen dan dat we tijd nodig hadden om het papierwerk te regelen konden we aanzetten richting Miami. Omdat we vroeger wakker waren dan verwacht (interne klok staat nog niet helemaal op punt) besloten we daarom eerst nog langs een Walmart te rijden om wat drank en een frigobox plus ijs in te slaan voor in de wagen. Dat bleek acheraf geen overbodige luxe want de temperaturen schoten naar een tropische 33° celcius.
Als tussenstop hadden we gekozen voor Palm Beach, met eerst een bezoekje aan het strand. Eénmaal aangekomen kwam ik tot het pijnlijke besef dat mijn cameratas verdwenen was. Lang moesten we niet nadenken, bij Alamo hadden we lastminute toch gekozen voor een Ford Escape in plaats van een Jeep omdat deze wat meer kofferruimte bleek te hebben. Alles dus terug uit de Jeep en in de Ford, of toch dat dachten we...
We waren al bijna 3u weg vanuit Orlando, terugrijden was een optie maar we hadden geen zekerheid over het feit of iemand de camera zou gevonden hebben en of de wagen die we eerst hadden gekozen nog in de garage stond...
Dan maar telefonisch proberen, helaas is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Via het algemene nummer kwam je bij een helpdesk terecht waar je van veel vijven en zessen (letterlijk) bij de dienst verloren voorwerpen kwam maar die konden natuurlijk niet helpen. Ze gaven me echter wel het lokale nummer. Ook op dat nummer mochten we weer een aantal menu's doorlopen en kwamen we uiteindelijk op een voice mail terecht :-(. Nog net niet hopeloos verloren besloot ik om het via mail te proberen, op de gegevens die we meekregen stond namelijk we een direct mail adres.
Tijdens de lunch op Singer Island kregen we uiteindelijk snel reactie terug, de camera (een Canon 7D + lens) was gevonden! Dat was anders wel een mooie streep door mijn rekening geweest... de manager vroeg of we het toestel konden ophalen maar nog even op en af naar Orlando wou ik de rest van het gezin niet aandoen. Via mail hebben we dan maar gevraagd om het toestel bij te houden of indien mogelijk het te verzenden via een koerierdienst, daarop hebben we echter nog geen reactie gekregen.
Uiteindelijk hebben we het van ons afgezet en zijn we het verfrissende water ingedoken om een goed uurtje later door te reizen naar Palm Beach zelf waar we halt hielden bij het Flagler museum. Dat was echter maar open tot 17u en het loonde niet meer de moeite om op de resterende tijd nog een bezoekje te brengen. We hebben er nog een kleine wandeling gemaakt en even rondgereden, ondermeer door de voor ons te dure winkelstraat Worth Avenue.
Anderhalf uur later kwamen we aan in ons hotel bij Miami waarna we na het uitladen door zijn gereden naar Aventura Mall. Ik had gehoopt om er eventueel een alternatieve body te kopen en die dan in België zonder veel verlies weer te verkopen maar de prijs was niet echt naar mijn wens... we kijken wel hoe het verder loopt. We hebben nog twee compacte toestelletjes en daarmee maak je ook foto's. Al zal het komende dagen op sommige momenten pijnlijk zijn om niet over mijn DSLR te beschikken...
Als tussenstop hadden we gekozen voor Palm Beach, met eerst een bezoekje aan het strand. Eénmaal aangekomen kwam ik tot het pijnlijke besef dat mijn cameratas verdwenen was. Lang moesten we niet nadenken, bij Alamo hadden we lastminute toch gekozen voor een Ford Escape in plaats van een Jeep omdat deze wat meer kofferruimte bleek te hebben. Alles dus terug uit de Jeep en in de Ford, of toch dat dachten we...
We waren al bijna 3u weg vanuit Orlando, terugrijden was een optie maar we hadden geen zekerheid over het feit of iemand de camera zou gevonden hebben en of de wagen die we eerst hadden gekozen nog in de garage stond...
Dan maar telefonisch proberen, helaas is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Via het algemene nummer kwam je bij een helpdesk terecht waar je van veel vijven en zessen (letterlijk) bij de dienst verloren voorwerpen kwam maar die konden natuurlijk niet helpen. Ze gaven me echter wel het lokale nummer. Ook op dat nummer mochten we weer een aantal menu's doorlopen en kwamen we uiteindelijk op een voice mail terecht :-(. Nog net niet hopeloos verloren besloot ik om het via mail te proberen, op de gegevens die we meekregen stond namelijk we een direct mail adres.
Tijdens de lunch op Singer Island kregen we uiteindelijk snel reactie terug, de camera (een Canon 7D + lens) was gevonden! Dat was anders wel een mooie streep door mijn rekening geweest... de manager vroeg of we het toestel konden ophalen maar nog even op en af naar Orlando wou ik de rest van het gezin niet aandoen. Via mail hebben we dan maar gevraagd om het toestel bij te houden of indien mogelijk het te verzenden via een koerierdienst, daarop hebben we echter nog geen reactie gekregen.
Uiteindelijk hebben we het van ons afgezet en zijn we het verfrissende water ingedoken om een goed uurtje later door te reizen naar Palm Beach zelf waar we halt hielden bij het Flagler museum. Dat was echter maar open tot 17u en het loonde niet meer de moeite om op de resterende tijd nog een bezoekje te brengen. We hebben er nog een kleine wandeling gemaakt en even rondgereden, ondermeer door de voor ons te dure winkelstraat Worth Avenue.
Anderhalf uur later kwamen we aan in ons hotel bij Miami waarna we na het uitladen door zijn gereden naar Aventura Mall. Ik had gehoopt om er eventueel een alternatieve body te kopen en die dan in België zonder veel verlies weer te verkopen maar de prijs was niet echt naar mijn wens... we kijken wel hoe het verder loopt. We hebben nog twee compacte toestelletjes en daarmee maak je ook foto's. Al zal het komende dagen op sommige momenten pijnlijk zijn om niet over mijn DSLR te beschikken...
zaterdag 30 juni 2012
We made it...
Na een lange dag reizen zijn we klaar voor de echte start! De overtocht verliep al bij al relatief vlot en de kinderen, voor het eerst op de vlieger, vonden het allemaal fantastisch.
We waren meer dan ruim op tijd in Düsseldorf na een overnachting op een 15-tal minuten van de luchthaven. Toch zorgde het inchecken nog voor de nodige rompslomp. Blijkbaar is het bij Lufthansa tegenwoordig verplicht om vooraf zelf je boarding passen af te drukken via één van de computer terminals. Daarbij moet je van iedereen de paspoorten inscannen, bevestigen dat je de ESTA hebt aangevraagd en dan als extra verrassing je verblijfsadres ingeven. Men vraagt dit ook bij de ESTA aanvraag zef maar dan het is geen verplicht veld en vermits we de eerste week rondreizen hadden we dat ook maar open gelaten. Nu was het blijkbaar wel verplicht en voldeed ons eerste verblijfades.
Het Hyatt hotel op Orlando International Airport zelf dus, alleen wat was nu het exacte adres? Die papieren zaten helaas in de andere rugzak bij Muriel die reeds aan het aanschuiven was voor het inchecken van de bagage. Gelukkig schoot een hostess te hulp en kwam alles (bijna) in orde. Dus bij deze de tip: altijd vooraf invullen bij de aanvraag...
Dan verwacht je uiteindelijk dat de effectieve bagage check-in nog een formaliteit is, maar nee hoor... opnieuw controle van alle papieren en wat bleek het verblijfadres van één van ons was niet correct geregistreerd en we kregen dus nog één nieuwe boardingpass.
Gelukkig verliep daarna alles zonder veel zorgen, de vlucht van Lufthansa was verzorgt met voldoende drank en eten en ook de kids konden zich 8u lang bezighouden. De transfer in Newark verliep zoals te verwachten, toch een goed half uur aanschuiven voor controle, foto's en vingerscans. Vervolgens bagage re-check, nieuwe controle en uiteindelijk hadden we niet meer dan een half uurtje over om tot onze gate te komen, die bovendien nog gewijzigd bleek tegenover de vermelding op de vliegtickets.
De vlucht met United was wat bediening betreft iets minder, maar goed na een kleine vertraging bij het opstijgen stonden we na een goede twee uur vliegen toch in Orlando. Daar konden we meteen door: bagage ophalen en inchecken in het hotel! Geen overbodige luxe met twee kids die tijdens de tweede vlucht al de nodige slaap hadden genoten...
We waren meer dan ruim op tijd in Düsseldorf na een overnachting op een 15-tal minuten van de luchthaven. Toch zorgde het inchecken nog voor de nodige rompslomp. Blijkbaar is het bij Lufthansa tegenwoordig verplicht om vooraf zelf je boarding passen af te drukken via één van de computer terminals. Daarbij moet je van iedereen de paspoorten inscannen, bevestigen dat je de ESTA hebt aangevraagd en dan als extra verrassing je verblijfsadres ingeven. Men vraagt dit ook bij de ESTA aanvraag zef maar dan het is geen verplicht veld en vermits we de eerste week rondreizen hadden we dat ook maar open gelaten. Nu was het blijkbaar wel verplicht en voldeed ons eerste verblijfades.
Het Hyatt hotel op Orlando International Airport zelf dus, alleen wat was nu het exacte adres? Die papieren zaten helaas in de andere rugzak bij Muriel die reeds aan het aanschuiven was voor het inchecken van de bagage. Gelukkig schoot een hostess te hulp en kwam alles (bijna) in orde. Dus bij deze de tip: altijd vooraf invullen bij de aanvraag...
Dan verwacht je uiteindelijk dat de effectieve bagage check-in nog een formaliteit is, maar nee hoor... opnieuw controle van alle papieren en wat bleek het verblijfadres van één van ons was niet correct geregistreerd en we kregen dus nog één nieuwe boardingpass.
Gelukkig verliep daarna alles zonder veel zorgen, de vlucht van Lufthansa was verzorgt met voldoende drank en eten en ook de kids konden zich 8u lang bezighouden. De transfer in Newark verliep zoals te verwachten, toch een goed half uur aanschuiven voor controle, foto's en vingerscans. Vervolgens bagage re-check, nieuwe controle en uiteindelijk hadden we niet meer dan een half uurtje over om tot onze gate te komen, die bovendien nog gewijzigd bleek tegenover de vermelding op de vliegtickets.
De vlucht met United was wat bediening betreft iets minder, maar goed na een kleine vertraging bij het opstijgen stonden we na een goede twee uur vliegen toch in Orlando. Daar konden we meteen door: bagage ophalen en inchecken in het hotel! Geen overbodige luxe met twee kids die tijdens de tweede vlucht al de nodige slaap hadden genoten...
Zo, ondertussen hebben we ons lekker en uitgebreid ontbijtbuffet in het mooie Hyatt achter de rug en staan we klaar om "en route" te gaan...
dinsdag 26 juni 2012
Nog 3 dagen!
Van aftellen is nu geen sprake meer, voor Muriel was het vandaag al de laatste werkdag, zelf heb ik morgen nog een drukke dag en hoop ik donderdag ergens vroeg in de middag te kunnen afsluiten. Doel is dan samen met de kinderen en hun ongetwijfeld schitterende rapporten af te halen op school, afscheid te nemen van familie en vervolgens meteen aan te zetten richting Düsseldorf.
De praktische zaken zijn geregeld, laptop, fotomateriaal en voldoende entertainment voor onszelf en de kinderen staan klaar :-). Morgen nog de rest van koffers vullen en we zijn vertrekkens klaar. Ook het weer ziet er ondanks de doordocht en problemen met Debby voor Miami en Key West meer dan behoorlijk uit.
We hebben het "theoretische" programma toegevoegd via een tabblad bovenaan, de eerste week zitten we natuurlijk vast aan onze uitgestippelde route. Eénmaal we in Orlando zijn laten we het op ons afkomen, de dagen in de Disney Parken zijn gepland op basis van de voorziene drukte op touringplans.com maar in welke mate dat exacte wetenschap is zullen we moeten afwachten...
De volgende blogpost is op verplaatsing!
De praktische zaken zijn geregeld, laptop, fotomateriaal en voldoende entertainment voor onszelf en de kinderen staan klaar :-). Morgen nog de rest van koffers vullen en we zijn vertrekkens klaar. Ook het weer ziet er ondanks de doordocht en problemen met Debby voor Miami en Key West meer dan behoorlijk uit.
We hebben het "theoretische" programma toegevoegd via een tabblad bovenaan, de eerste week zitten we natuurlijk vast aan onze uitgestippelde route. Eénmaal we in Orlando zijn laten we het op ons afkomen, de dagen in de Disney Parken zijn gepland op basis van de voorziene drukte op touringplans.com maar in welke mate dat exacte wetenschap is zullen we moeten afwachten...
De volgende blogpost is op verplaatsing!
vrijdag 15 juni 2012
Eindelijk villa details...
Nog minder dan 14 dagen te gaan en de laatste puzzelstukjes vallen op zijn plaats. Nadat we eerder vandaag al goed nieuws kregen rond een ander aanslepend probleem met onze wasautomaat hebben we vandaag van 5 star bargain villas eindelijk de details gekregen over onze verblijfplaats in Orlando.
Eind vorige week hadden we via e-mail al om extra informatie gevraagd (juiste adres, toegangscode, lokale contactpersoon) maar hoewel ze de vraag hadden doorgespeeld aan de "property manager" hadden we enkele dagen later nog steeds niets ontvangen. Toen we op een reminder ook geen gehoor kregen had ik gisteren diverse pogingen ondernomen om te bellen naar elk mogelijk nummer dat ik kon vinden van deze organisatie welke voorheen door het leven ging als holidayrentals365.com maar ook geregistreerd is als Florida Vacation Homes, Florida Villas Management LLC, Florida Villas Property Management LLC, Florida Villas Realty, LLC, VillaHol.com. Uiteindelijk vandaag na enkele nieuwe pogingen via chat uiteindelijk toch contact gehad met de manager en die verzekerde ons dat we binnen de 5 minuten de mail met details zouden ontvangen wat ook geschiedde...
Professioneel kwam het niet echt over maar goed als het huis in orde is zullen we hen dat met plezier vergeven :D
Gisteren hebben we nog een laatste overnachting geregeld bij onze Duitse buren. Het wordt geen park, sleep & fly arrangement maar gewoon een overnachting in een Best Western op een 10-tal kilometer van de luchthaven. Voor amper 50 euro kunnen we er met het voltallige gezin overnachten inclusief ontbijt.
De volgende ochtend rijden we in amper 15 min naar de luchthaven waar we een parkeerplaats konden reserveren, dat zou dus in principe een stressloos begin van de vakantie moeten worden al zullen de zenuwen sowieso gespannen staan ;-)
Eind vorige week hadden we via e-mail al om extra informatie gevraagd (juiste adres, toegangscode, lokale contactpersoon) maar hoewel ze de vraag hadden doorgespeeld aan de "property manager" hadden we enkele dagen later nog steeds niets ontvangen. Toen we op een reminder ook geen gehoor kregen had ik gisteren diverse pogingen ondernomen om te bellen naar elk mogelijk nummer dat ik kon vinden van deze organisatie welke voorheen door het leven ging als holidayrentals365.com maar ook geregistreerd is als Florida Vacation Homes, Florida Villas Management LLC, Florida Villas Property Management LLC, Florida Villas Realty, LLC, VillaHol.com. Uiteindelijk vandaag na enkele nieuwe pogingen via chat uiteindelijk toch contact gehad met de manager en die verzekerde ons dat we binnen de 5 minuten de mail met details zouden ontvangen wat ook geschiedde...
Professioneel kwam het niet echt over maar goed als het huis in orde is zullen we hen dat met plezier vergeven :D
Gisteren hebben we nog een laatste overnachting geregeld bij onze Duitse buren. Het wordt geen park, sleep & fly arrangement maar gewoon een overnachting in een Best Western op een 10-tal kilometer van de luchthaven. Voor amper 50 euro kunnen we er met het voltallige gezin overnachten inclusief ontbijt.
De volgende ochtend rijden we in amper 15 min naar de luchthaven waar we een parkeerplaats konden reserveren, dat zou dus in principe een stressloos begin van de vakantie moeten worden al zullen de zenuwen sowieso gespannen staan ;-)
zondag 3 juni 2012
De laatste loodjes...
Sinds onze laatste blogpost zijn we alweer een maand verder! De tijd vliegt voorbij. Vorig weekend zat ik zelf nog op een bedrijfsuitstapje naar Tsjechïe en dat was alvast een leuk opwarmertje voor wat komen gaat! Met nog drie "volgeboekte" weekends te gaan zijn zal er niet veel tijd meer zijn om nog veel te plannen, maar gelukkig is dat ook niet meer nodig.
Vandaag hebben we toch nog een kleine aanpassing gedaan in ons schema. Ons verblijf in de Best Western Plus on the Bay in Miami hebben we één dag ingekort en vervangen door een overnachting in het Hampton Inn & Suites ten zuiden van Miami.
De reden voor deze kleine aanpassing is vooral praktisch, voor onze laatste dag in Miami hebben we besloten om een bezoekje te brengen aan Miami Zoo (we kunnen het niet laten, meer nog het begint een reistraditie te worden) en in plaats van dan een uur terug te rijden in noordelijke richting blijven we in de omgeving en zitten we meteen een uurtje verder richting de volgende stop in Key West.
Verder hebben we ondertussen via Groupon een boottochtje besteld met de Key Largo Princess. Eigenlijk was het de bedoeling om dit te doen vanuit het John Pennekamp State Park te doen maar de promotie was te verleidelijk om te weerstaan. Mocht er tijd over zijn kunnen we het park alsnog bezoeken en hoewel ik er graag eens was gaan snorkelen laten we dat toch maar even op de wish list staan voor wie weet een volgende gelegenheid ;-)
Vandaag hebben we toch nog een kleine aanpassing gedaan in ons schema. Ons verblijf in de Best Western Plus on the Bay in Miami hebben we één dag ingekort en vervangen door een overnachting in het Hampton Inn & Suites ten zuiden van Miami.
De reden voor deze kleine aanpassing is vooral praktisch, voor onze laatste dag in Miami hebben we besloten om een bezoekje te brengen aan Miami Zoo (we kunnen het niet laten, meer nog het begint een reistraditie te worden) en in plaats van dan een uur terug te rijden in noordelijke richting blijven we in de omgeving en zitten we meteen een uurtje verder richting de volgende stop in Key West.
Verder hebben we ondertussen via Groupon een boottochtje besteld met de Key Largo Princess. Eigenlijk was het de bedoeling om dit te doen vanuit het John Pennekamp State Park te doen maar de promotie was te verleidelijk om te weerstaan. Mocht er tijd over zijn kunnen we het park alsnog bezoeken en hoewel ik er graag eens was gaan snorkelen laten we dat toch maar even op de wish list staan voor wie weet een volgende gelegenheid ;-)
donderdag 3 mei 2012
We mogen binnen!
Ja je moet er wat voor over hebben om naar de US of A te reizen. Vandaag hebben we voor ons vieren de ESTA aanvraagprocedure doorlopen, $14 per persoon... kassa kassa, maar alles voor de veilgheid zeker? Nu ja het belangrijkse is dat alles vlot is verlopen en we weer verlost zijn van wat administratie op onze to do list.
Eerder deze week hadden we opnieuw een mijlpaal in het aftellen naar onze vakantie ;-). Vanaf heden zien we op de kalender de vetrekdatum staan, en met al die feestdagen in mei zitten we voor het goed en wel beseffen op de vlieger.
Vorige maand hebben we nog onze laatste hotel op Amerikaanse bodem geboekt: bij aankomst in Orlando lopen we (na de controle) gewoon via de terminal rechtstreeks het Hyatt hotel binnen. Dat leek ons met de twee kids het beste, rechtstreeks bedje in en de volgende ochtend (hopelijk) fris en monter de auto ophalen voor de start van de rondreis...
Wat hebben we nu nog op onze to do list?
Eerder deze week hadden we opnieuw een mijlpaal in het aftellen naar onze vakantie ;-). Vanaf heden zien we op de kalender de vetrekdatum staan, en met al die feestdagen in mei zitten we voor het goed en wel beseffen op de vlieger. Vorige maand hebben we nog onze laatste hotel op Amerikaanse bodem geboekt: bij aankomst in Orlando lopen we (na de controle) gewoon via de terminal rechtstreeks het Hyatt hotel binnen. Dat leek ons met de twee kids het beste, rechtstreeks bedje in en de volgende ochtend (hopelijk) fris en monter de auto ophalen voor de start van de rondreis...
Wat hebben we nu nog op onze to do list?
- Park, Sleep & Fly boeken in Dusseldorf (waarschijnlijk Holiday Inn)
- E-Tickets bestellen voor Seaworld
- Uitstapjes inplannen
- Floridaforum & Groupon volgen voor de laatste tips en deals :-)
dinsdag 27 maart 2012
Flightplan...
Gisteren al voor de tweede maal een mailtje gekregen van de touroperator met betrekking tot een gewijzigd vluchtschema. Onze aansluiting in Chicago werd verschoven van 18u05 naar 19u33.
Gevolgen: van minder dan 2u bij de originele boeking naar 3u bij de eerste wijziging en nu al 4u30 "transfer" tijd. Bovendien zouden we pas om 23u10 aankomen in Orlando, ik zag ons al letterlijk de slapende kids uit het vliegtuig dragen... Gezien ook onze boekginscode het niet meer leek te doen op de site van United namen we vandaag maar de telefoon ter hand om wat meer uitleg te krijgen...
Na even wachten toch maar gekozen voor een engelstalige persoon, zo kregen we veel sneller iemand aan de lijn. Al snel kregen we de nieuwe boekingscode en de medewerker had ook al heel snel door waarvoor we belden, hij had zonder te vragen al snel gekeken of een vroegere aansluiting mogelijk was maar dat bleek helaas niet mogelijk. Na even vriendelijk aandringen en even de situatie te schetsen met onze "youngsters" bekeek de medewerker van United toch nog even enkele andere alternatieven en kon hij ons uiteindelijk overboeken op een vlucht via New Ark (New Jersey).
We wachten nu nog even de bevestiging af maar zijn alvast heel tevreden met onze nieuwe heenroute want de vluchturen komen nu ongeveer overeen met onze originele boeking:
Vertrek om 12u05 met vlucht UA9257 vanuit Dusseldorf, aankomst om 14u40 in New Ark (met wat geluk kunnen we nog eens genieten van de skyline van New York) en vervolgens aansluitende vlucht UA141 om 17u19 met aankomst in Orlando om 20u10.
Gevolgen: van minder dan 2u bij de originele boeking naar 3u bij de eerste wijziging en nu al 4u30 "transfer" tijd. Bovendien zouden we pas om 23u10 aankomen in Orlando, ik zag ons al letterlijk de slapende kids uit het vliegtuig dragen... Gezien ook onze boekginscode het niet meer leek te doen op de site van United namen we vandaag maar de telefoon ter hand om wat meer uitleg te krijgen...
Na even wachten toch maar gekozen voor een engelstalige persoon, zo kregen we veel sneller iemand aan de lijn. Al snel kregen we de nieuwe boekingscode en de medewerker had ook al heel snel door waarvoor we belden, hij had zonder te vragen al snel gekeken of een vroegere aansluiting mogelijk was maar dat bleek helaas niet mogelijk. Na even vriendelijk aandringen en even de situatie te schetsen met onze "youngsters" bekeek de medewerker van United toch nog even enkele andere alternatieven en kon hij ons uiteindelijk overboeken op een vlucht via New Ark (New Jersey).
We wachten nu nog even de bevestiging af maar zijn alvast heel tevreden met onze nieuwe heenroute want de vluchturen komen nu ongeveer overeen met onze originele boeking:
Vertrek om 12u05 met vlucht UA9257 vanuit Dusseldorf, aankomst om 14u40 in New Ark (met wat geluk kunnen we nog eens genieten van de skyline van New York) en vervolgens aansluitende vlucht UA141 om 17u19 met aankomst in Orlando om 20u10.
woensdag 21 maart 2012
Het is lente!!!
Het kon bijna niet symbolischer, vandaag begint de lente en onze teller staat op 100 dagen! Enkele dagen geleden hebben we alvast de autohuur geregeld. We hebben gekozen voor een midsize SUV via Alamo, dat zou wel moeten voldoen met ons viertjes.
In April hebben we een weekje verlof, maar nog geen concrete plannen. We zien wel of er nog een extraatje inzit want we hebben nog wel enkele andere uitgaven voor onze Florida trip :-).
In April hebben we een weekje verlof, maar nog geen concrete plannen. We zien wel of er nog een extraatje inzit want we hebben nog wel enkele andere uitgaven voor onze Florida trip :-).
zaterdag 18 februari 2012
Hotels liggen vast...
Ondanks het feit dat we hier de laatste dagen bijna allemaal geveld waren door een griepaanval gaan we door met plannen maken. Afgelopen twee weken hebben we de laatste gaatjes gevuld in ons schema maar ook nog een aantal bijsturingen gedaan...
Eerst en vooral hebben we Naples geschrapt als bestemming. Normaal gingen we hier één nacht verblijven maar na lang twijfelen en het raadplegen van onze reisgids hebben we besloten om nog wat verder door te rijden richting Sanibel Island. Dit eiland staat samen met Captiva bekend om zijn natuurschoon en schelpenstranden, dat laatste zullen vooral de kinderen leuk vinden.
We verblijven er in het La Quinta Inn & Suites Ft. Myers - Sanibel Gateway, een ideaal en goedkoop hotel voor op doorreis.
Vervolgens zetten we onze rondrit verder naar het laatste hotel: Pelican Pointe in Clearwater Beach.
Eerst en vooral hebben we Naples geschrapt als bestemming. Normaal gingen we hier één nacht verblijven maar na lang twijfelen en het raadplegen van onze reisgids hebben we besloten om nog wat verder door te rijden richting Sanibel Island. Dit eiland staat samen met Captiva bekend om zijn natuurschoon en schelpenstranden, dat laatste zullen vooral de kinderen leuk vinden.
We verblijven er in het La Quinta Inn & Suites Ft. Myers - Sanibel Gateway, een ideaal en goedkoop hotel voor op doorreis.
Vervolgens zetten we onze rondrit verder naar het laatste hotel: Pelican Pointe in Clearwater Beach.
Onze laatste dag voor we doorrijden naar de villa in Orlano zullen we doorbrengen aan het strand en bij de gezellige Pier 60.
Tot slot hebben we ook nog onze plannen voor Miami aangepast, we hebben na lang twijfelen hotel Circa 39 geannuleerd en vervangen door het bovendien goedkopere Best Western Plus On the Bay Inn & Marina. Ondanks de best wel goede kritieken op Circa 39 lag het toch net wat te ver van de actie waardoor we alsnog de wagen zouden nodig hebben om naar het centrum te gaan... en of je nu 5 of 10km moet rijden, daar zal het niet op aankomen...
We hadden eigenlijk graag dicht bij South Beach verbleven maar bij de meeste hotels die we daar binnen ons budget vonden was altijd wel iets mis. Bovendien wordt je er geconfonteerd met extra kosten voor ontbijt en parkeren, iets wat nu inbegrepen is.
Rest nu nog één hotel dat moet geboekt worden, in principe zal dat het Hyatt Hotel worden op de luchthaven van Orlando zelf. Kost iets meer maar heeft als voordeel dat je na de lange en vermoeiende heenreis bijna onmiddelijk kan neerploffen op een lekkere matras en je de volgende dag (hopelijk) uitgeslapen kan begeven naar de autoverhuur, iets wat we ook nog moeten regelen...
Abonneren op:
Posts (Atom)